تحلیل الگوی رشد فضایی – کالبدی شهر چابهار با رویکرد رشد هوشمند

افزایش چشمگیر رشد فضایی شهرها در بیشتر شهرهای کشورهای دنیا را با مشکلات متعددیروبه رو ساخته است. هرچند رشد سریع جمیعت علت گسترش فضایی شهرها است، لیکن رشد نامعقولشهرها تاثیر بسزایی در گسترش سریع شهرها را دارد. یکی از راهکارهای مقابله با رشد پراکنده شهرها،رشد هوشمند است. دستیابی به این مهم نیز نیازمند استفاده از روشها و ابزارهای مناسب و پیشرفتهاست. تحلیل های آمار فضایی در GIS از جمله روش های توسعه یافته در دهه های اخیر هستند. هدف پژوهش حاضر تحلیل الگوی رشد شهر چابهار است. روش تحقیق پژوهش توصیفی – تحلیلی مبتنی برروش های تجزیه و تحلیل کمی بر اساس مدلهای سنجش شکل شهر است. مهمترین این مدل هاعبارتند از آنتروپی، شانون، مدل گری و موران می باشند. نتایج تحقیق نشان میدهد روند گسترش شهراز سال های 1335-1390 با درجه تجمع پایین، توزیع نامتعادل جمعیت و اشتغال در سطح شهر، پراکندگی جسته و گریختگی و توسعه منفصل و ناپیوسته و آنهم در فواصل و بخش های حاشیه ای خیلی دور از مرکز شهر و به طورکلی الگوی رشد پراکنش افقی بی رویه می باشد.

Keywords:

رشد هوشمند , شهر چابهار , رشد اسپرال , درجه تجمع و فشرده