بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان بوشهردر سال 1395

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی یا سالک یکی از بیماریهای انگلی مشترک بین انسان و حیوانات می باشد که توسط انگلهای تک یاختهای از جنس لیشمانیا ایجاد میشود و توسط گزش پشه خاکی به انسان منتقل میگردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی جنبه های اپیدمیولوژی این بیماری در شهرستان بوشهر انجام گرفت.مواد و روشکار: مطالعه حاضر از نوع مقطعی (Cross-Sectional) و توصیفی- تحلیلی بود و جامعه آماری شامل کلیه افرادی میباشد که طی پنج سال (1390-1394) برای تشخیص پارازیتولوژیکی لیشمانیوز جلدی به مراکز درمانی مرکز شهرستان بوشهر مراجعه کرده و بیماری آنها تحت پیگیری و درمان قرار گرفته و اطلاعات اپیدمیولوژیک مربوط به افراد از قبیل سن، جنس، فصل، ماه، سال و نتیجه معاینه بالینی و آزمایشگاهی در فرم اطلاعاتی ثبت و نتایج با استفاده از آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: تعداد مبتلایان به لیشمانیوز جلدی در این بررسی 661 نفر بود. بیشترین و کمترین تعداد به ترتیب در سالهای (%22/8) 1390 و(%17/5) 1391 بودند. بیشترین و کمترین شیوع فصلی به ترتیب مربوط به زمستان (%38) و تابستان (%12/4) بودند. بیشترین و کمترین موارد بیماری به ترتیب در ماه بهمن (%15/4) و ماه شهریور (% 2/9) بودند. درصد ابتلا به سالک در مردان (%59/5) بیشتر از زنان (%40/5) بود. بیشترین و کمترین درصد مبتلایان به ترتیب در گروه های سنی 0-9 سال (%30/7) و (%1/7) 60-69 و 70 سال به بالا (%1/7) بودند.نتیجه گیری: با توجه به موارد گزارش شده این بیماری و شرایط مناسب محیطی برای فعالیت پشه خاکی-های این منطقه در برخی ماه های سال، بهتر است تدابیر بیشتری برای پیشگیری، کنترل و درمان این بیماری جهت حفظ سلامتی افراد جامعه توسط مسیولین منطقه ای انجام پذیرد.

Keywords:

اپیدمیولوژی , لیشمانیا , لیشمانیوز جلدی , سالک , پشه خاکی