نقش ciR-7 در بیماری های خودایمنی و تخریب کننده ی نورون

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 628

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS01_221

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

Abstract:

مقدمه و هدف: RNAهای حلقوی که در ابتدا به عنوان خطای ویرایش اگزون ها در ویروس ها در نظر گرفته شدند, نسل جدیدی از RNAهای غیر کدکننده هستند که به دلیل ساختار متمایز و بسیار پایدار خود به تازگی مورد توجه بسیار قرار گرفته اند. زمانی که دو انتهای 3’ و 5’ در RNAهای خطی در ویرایشی تحت عنوان back splicing به صورت غیر مستقیم به هم متصل می شوند , ساختار حلقوی RNAهای حلقوی ایجاد می شوند که به دلیل عدم در دسترس بودن انتهاهای آزاد و محافظت در برابر حمله ی اگزونوکلئازی ساختاری بسیار پایدار را داراست. مطالعات بسیار زیادی حاکی از نقش RNA های حلقوی در گستره ی زیادی از فعالیت های زیستی نظیر مهار miRNAها , تعامل با پروتئین ها , ترجمه به پروتئین و .. می باشد. این نقش ها پیشنهاد کننده ی اهمیت این RNA ها در تنظیم بیان ژن در زمان رونویس ی و پس از آن می باشد و در نتیجه بیان نا به جای آن می تواند در ارتباط با طیف وسیعی از بیماری ها اعم از سرطانی و غیر سرطانی باشد. یکی از انواع این RNAهای ویژه ciR-7 ، نام دارد که بیان افزایش یافته ی آن در مغز و در ارتباط با بسیاری از بیماری ها به خصوص بیماری های تخریب کننده ی نورون دیده شده است. از آنجایی که یافتن روش های غیر تهاجمی در تشخیص , پیش آگهی و درمان بیماری ها به یک چالش بزرگ تبدیل شده و خصو صیات RNA های حلقوی پیشنهاد کننده ی آن ها به عنوان بیومارکر های احتمالی در آینده می باشد, هدف از این مطالعه بررسی ciR-7 در بیماری های اتوایمنی و تخریب کننده ی نورون به منظو ر درک بهتر مکانیسم های ایجاد این بیماری ها و نفش این درک بهتر مکانیسم های ایجاد این بیماری ها و نفش این حلقوی در ایجاد آن ها می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه به بررسی RNA حلقوی ciR-7 در بیماری های خودایمنی و تخریب کننده ی نورون تا سال 2019 پرداخته است، مقالات مرتبط با موضوع از پایگاه داده های معتبر خارجی مانند PubMed ، ISI و Scopus استخراج و مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: بیان افزایش یافته ی ciR-7 در بافت مغز با کاهش اندازه ی مغزمیانی همراه بوده و در بیماری هایی نظیر آلزایمر , پارکینسون , آرتریت روماتوئید, استئوآرتریت و غیره دیده شده است. نتیجه گیری: بیان غیرطبیعی ciR-7 می تواند با برهم زدن بعضی از مکانیسم های طبیعی باعث ایجاد طیفی از بیماری های خودایمنی و تخریب کننده ی نورون گردد . مطالعات انجام شده نشان می دهد که ciR-7 می توانند ابزاری جهت تشخیص و پیش آگهی بسیاری از بیماری ها و جایگزین درمان باشند.

Authors

هانیه آذری

بخش ژنتیک پزشکی , دانشکده پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان

فاطمه صدری

بخش ژنتیک پزشکی , دانشکده پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان

الهام کریمی دهکردی

بخش ژنتیک پزشکی , دانشکده پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان

محمد شکاری

بخش ژنتیک پزشکی , دانشکده پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان