بررسی روش های کاهش میزان اپیزیاتومی و پارگی های پرینه : یک مطالعه مروری

مقدمه: نیاز به کاهش میزان اپیزیاتومی بر اساس شواهدی بوده است که اپیزیاتومی باعث پارگی پرینه بجای محافظت از آن شده است. شواهدی وجود دارد که زنانی که سابقه اپیزیاتومی داشته اند ریسک دوبرابری پارگی درجه دو در مخاط حین زایمان واژینال دارند. همچنین اپیزیاتومی در مقایسه با پارگی خود به خودی می تواند با کاهش قدرت انقباضی عضلات کف لگن، درد پرینه بیشتر و دیسپارونی در آینده همراه باشد. روش کار: جهت جمع آوری مطالعات، جستجوی الکترونیکی در پایگاه های اطلاعاتی SID, googlescholar, pubmed و با کلمات کلیدی فارسی اپیزیاتومی، کاهش اپیزیاتومی و کلمات کلیدی episiotomy, vaginal delivery, perineal laceration در بازه های زمانی 2000 تا 2019 انجام شد. نتایج:در بررسی های انجام شده، 42 مقاله یافت شد که نهایتا 15 مقاله جهت بررسی انتخاب شد. 6 مطالعه تاثییر ماساژ پرینه، 4 مطالعه تا ماساژ پرینه در مقایسهبا کمپرس آب گرم، 5 مطالعه پوزیشن های غیر خوابیده را سنجیده بود. ماساژ پرینه قبل از زایمان و در طی مرحله دوم لیبر به نظر میرسد که در کاهش تروما پرینه به اندازه کمپرس آب گرم بر روی پرینه در طی مرحله دوم موثر باشد. استفاده از توپ تولد در طی لیبر به نظر میرسد که در کاهش درد، استرس، و طول مرحله اول کمک کننده باشد اما بر میزان اپیزیاتومی تاثییر نداشته است. پوزیشن های غیر خوابیده در طی مرحله دوم باعث کاهش اپیزیاتومی اما افزایش پارگی درجه دو و خونریزی پس از زایمان شده اند. برای زایمان بریچ در مقایسه با پوزیشن دورسال با کاهش میزان اپیزیاتومی همراه بوده است. نتیجه گیری:استراتژی های متعددی برای کاهش میزان اپیزیاتومی و کاهش تروماهای وارده به پرینه ارزیابی شده است. انجام کارآزمایی های بالینی با حجم نمونه بیشتر جهت تعیین اثر بخشی قطعی این استراتژی ها توصیه می شود.

Keywords:

اپیزیاتومی , ماساژپرینه , محافظت پرینه , تروماهای پرینه