ارتباط خشونت شریک جنسی با کیفیت زندگی در زنان یائسه

مقدمه: خشونت استفاده از قدرت یا نیروی فیزیکی یا محرومیت می باشد که به عنوان یک مساله سلامت عمومی در جهان مطرح شده از آنجا که زنان یائسه از نظر روحی و فیزیکی دچار تغییرات در بدن می شوند و عوامل بیرونی هم احتمال دارد که در شدت این علایم و کیفیت زندگی آنها تاثیر گذار باشد محقق مطالعه حاضر را با هدف تعیین خشونت شریک جنسی با کیفیت زندگی در زنان یائسه انجام داد. روش کار: مطالعه حاضر به صورت مقطعی روی 202 زن یائسه بستری در مراکز درمانی مختلف انجام شد. مقیاس اصلاح شده تاکتیک های درگیری و کیفیت زندگی ویژه یائسگی (MENQOL) ابزار اصلی جمع آوری داده ها بودند. نتایج:تجزیه و تحلیل نشان داد 70,8 ٪ از زنان 55-45 سال و 29/2% از زنان در سنین 65-56 سال و همچنین 62/7% از افراد بیش از دو فرزند داشتند. در مقایسه با غیر استفاده کننده ، زنانی که سیگار می کشند از خشونت بیشتر صدمه دیده اند (P =0/008). یافتهها از تاثیر سطح تحصیلات زن و شوهر بر IPV معنیدار نبود. زنان یائسه که خودشان یا همسرشان ازدواج دوم داشته اند خشونت روانی بیشتری (P=0/008) و آسیب (P=0/01) را تجربه کردند. نتایج ما حاکی از آن است که سه نوع خشونت شامل روانشناختی (P<0/001)، جسمی (P=0/003) و آسیب (P<0/001) بالاتر از علائم روانشناختی گزارش شده است. زنانی که خشونت روانی (P<0.001) و جنسی (P=0.012) را تجربه کرده اند ، از نظر جسمی شدیدتر از زنان فاقد سابقه خشونت در یائسگی بودند نتیجه گیری: مطالعه حاضر رابطه بین بررسی کیفیت زندگی مرتبط با یائسگی و خشونت در زنان یائسه ارائه داده است. به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی توصیه می شود در زمینه تشخیص و مدیریت IPV و مشکلات جسمی و روانی مربوطه آموزش ببینند. همچنین نیاز به سیستم ارجاع و پشتیبانی از پیش تعیین شده وجود دارد.

Keywords:

زنان یائسه , کیفیت زندگی , خشونت , شریک جنسی