تاثیر گیاهان مورد استفاده در درمان واژینوز باکتریال: مقاله مروری

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 589

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MIDWIFE01_204

تاریخ نمایه سازی: 11 اسفند 1398

Abstract:

مقدمه: واژینوز باکتریال نوعی تغییر فلور باکتریال واژن است که با از بین رفتن لاکتوباسیل ها و جای گزینی باکتری های بی هوازی و گاردنرلا واژینالیس ایجاد می شود. شایع ترین علت واژینیت در زنان در سنین باروری است. از آنجایی که امروزه استفاده از گیاهان دارویی در درمان واژینیت ها بسیار مورد توجه قرار گرفته است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر گیاهان دارویی مورد استفاده در درمان واژینوز باکتریال به صورت یک مطالعه مروری انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است. اطلاعات در مورد تاثیر گیاهان دارویی بر واژینوز باکتریال از پایگاه های اطلاعاتی Magiran ، MedLib PubMed ،SID ،Iran Medex ،Scopus ،Google scholar ، و سایت کتابخانه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با کلمات کلیدی فارسی واژینیت ، واژینوز باکتریال ، گیاهان دارویی، طب گیاهی، گیاهان دارویی، کارآزمایی بالینی و کلمات کلیدی های Vaginitis, ، Herbal medicine bacterial vaginosis, Medicinal plants و Clinical trial بدون محدودیت زمانی جستجو شد. تجزیه و تحلیل داده ها به صورت کیفی انجام شد. نتایج : در این مطالعه تعداد 10 نوع مختلف گیاهان دارویی در مطالعات کارآزمایی بالینی که دارای معیار ورود به مطالعه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. اکثر گیاهان دارویی بررسی شده در مقالات دارای خواص ضد میکروبی و ضد باکتریایی بوده و در کاهش علائم واژینوز باکتریایی تاثیر مطلوبی داشتند. اکثریت این گیاهان فاقد عوارض جانبی یا دارای حداقل عوارض بودند، به دلیل اینکه متدولوژی مطالعات از نظر کیفیت ناهمگون بود، لذا امکان انجام متاآنالیز وجود نداشت. نتیجه گیری: به طور کلی تمام گیاهان دارویی مورد استفاده( گل راعی، آویشن شیرازی،سیر، سیاه دانه، موم زنبور عسل ، نعناع فلفلی، زنجبیل، زردچوبه، میخک و هل) باعث بهبود واژینوز باکتریال شده. اما تعداد این مطالعات برای هر گیاه کم است، لذا شواهد بالینی کافی جهت کاربرد عملی برای هر یک از گیاهان وجود ندارد و نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه می باشد.

Authors

دینا ابادی باویل

هیات علمی مامایی، گروه پرستاری مامایی ، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران