بررسی ابعاد فرسودگی شغلی و ارتباط آن با وضعیت کار در ماماهای شاغل شهر اصفهان

مقدمه : فرسودگی شغلی ازجمله خطرات شغلی است که دربین شاغلین حرفه های بهداشتی درمانی نظیر ماماها بروز می کند. فرسودگی شغلی علاوه بر ایجاد مشکلات روانشناختی و جسمی در ماماها می تواند به کاهش کیفیت در ارائه خدمات، ترک شغل و کاهش بازده کاری شود. هدف از انجام این پژوهش تعیین ابعاد فرسودگی شغلی در ماماهای شاغل شهر اصفهان و ارتباط آن با وضعیت کاری بود. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش را کلیه ماماها ی شاغل درمراکز بهداشتی درمانی و بیمارستان های دولتی ، خصوصی و خیریه شهر اصفهان تشکیل دادند. در این مطالعه تعداد 193 نمونه به صورت سهمیه ای تصادفی انتخاب وبررسی شدند. در این پژوهش از پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش وجکسون استفاده شد. پس از جمع اوری اطلاعات، داده ها توسط آزمون های آماری وبا استفاده ازنرم افزار spss در سطح معنی داری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار ابعاد فرسودگی شغلی شامل خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و عملکرد شخصی به ترتیب 9/91±15/3، 4/8±5/4 و 6/4±39/7 بود. نتایج: نشان داد که بین سابقه کار و بعد مسخ شخصیت رابطه معکوس و معنی داری وجود داشت و محل خدمت با ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت ارتباط معنی داری داشت. درحالیکه بین سایرمتغیرها (شیفت کاری ، میزان ساعت کار درماه ،وضعیت استخدام) با ابعاد خستگی هیجانی، مسخ شخصیت وعملکرد شخصی ارتباط معنی داری نشان داده نشد. نتیجه گیری: اگرچه نمره ابعاد فرسودگی شغلی در این ماماها در مقایسه با مطالعات مشابه درسطح پایین تری بود، ولیکن با توجه به بالاتربودن نمره ابعاد فرسودگی شغلی در ماماهای شاغل در بیمارستانها نسبت به مراکز بهداشتی درمانی و همچنین نمره بیشتر مسخ شخصیت در افراد با سابقه کاری کمتر نسبت به سایرگروه هاو انتظار ارائه خدمات طولانی مدت از این افراد درحرفه مامایی، لازم به نظر میرسد جهت سلامتی شاغلین در این حرفه اقدامات موثری صورت گیرد. لذا پیشنهاد می گردد که جهت پیشگیری وبهبود فرسودگی شغلی آنها، راهکارهای مناسبی در برنامه های ضمن خدمت در نظر گرفته شود.

Keywords:

ماما , فرسودگی شغلی , وضعیت کار