Senior Defense: اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف کورکومین بر عملکرد میتوکندری در بافت پروستات موشهای صحرایی مبتلا به سرطان پروستات

اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف کورکومین بر عملکرد میتوکندری در بافت پروستات موشهای صحرایی مبتلا به سرطان پروستات روز یکشنبه، 3 دی، 1402 توسط موسسه آموزش عالی زند شیراز در شهر شیراز استان فارس برگزار می شود.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف کورکومین بر عملکرد میتوکندری در بافت پروستات موشهای صحرایی مبتلا به سرطان پروستات بود. روش تحقیق: جامعه آماری تحقیق حاضر را ۶۰ سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن حدود ۳۰۰ تا ۳۴۰ گرم با سن تقریبی ۸ تا ۱۰ ماه از مرکز پرورش و تکثیر حیوانات آزمایشگاهی انستیتوپاستور ایران خریداری شدند کهبر روی ۵۰ سر از آنها القا بیماری سرطان پروستات صورن گرفت و پس از اطمینان از القا سرطان پروستات، موشهای صحرایی بیمار به گروه های (۱) کنترل-بیمار، (۲) مکمل کورکومین- بیمار، (۳) تمرین تناوبی شدید- بیمار و (۴) مکمل کورکومین + تمرین تناوبی شدید - بیمار تقسیم شدند. همچنین برای بررسی اثرات القا سرطان بر متغیر های تحقیق تعداد ۱۰ سر موش صحرایی به عنوان گروه کنترل سالم در نظر گرفته شد. گروه تمرین به مدت هشت هفته تمرینات تناوبی شدید را انجام دادند.. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین ، بافت پروستات به دقت استخراج گردید و برای انجام مراحل بعد در دمای ۸۰- منتقل شد. برای ارزیابی پاتولوژی، بافت پروستات استخراج شده در محلول نرمال سالین حل شد و سپس بافت به فرمالین ۱۵ درصد منتقل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها : نتایج حاصل نشان داد که پس از انجام هشت هفته تمرین هوازی و مکمل دهی کورکومین؛ در بیان ATP سنتتاز، کاهش معنی دار گروه کنترل-سالم نسبت به کنترل-بیمار (۰۱/۰=P)، کاهش معنی دار گروه تمرین+مکمل کورکومین نسبت به کنترل-بیمار (۰۰۲/۰=P) و تمرین هوازی (۰۲۵/۰=P) مشاهده شد. همچنین در بیان TFAM کاهش معنی دار گروه کنترل-سالم نسبت به کنترل-بیمار (۰۱۴/۰=P) و کاهش معنی دار گروه شم نسبت به کنترل-بیمار (۰۲۴/۰=P) و کاهش معنی دار تمرین هوازی نسبت به کنترل-بیمار (۰۳۸/۰=P) و کاهش معنی دار تمرین+مکمل کورکومین نسبت به کنترل-بیمار (۰۰۱/۰=P) مشاهده گردید. نتیجه گیری: عامل TFAM می تواند به عنوان یک نشانگر بالقوه در سرطان پروستات شناخته شود و احتمالا می توان به شیوه غیردارویی (تمرین استقامتی+مکمل به طور ترکیبی) باعث کاهش آن و در نتیجه بهبود سرطان پروستات شد. با این حال چون تحقیق حاضر جزو اولین تحقیقات در این زمینه بوده است؛ برای حصول نتایج قطعی تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. کلیدواژه ها: تمرین تناوبی شدید، مکمل کورکومین، ATPسنتتاز، عامل نسخه برداری A میتوکندری (TFAM)
معرفی سخنرانان: نگارنده:سید مصطفی منصوری استاد راهنما: دکتر اسکندر رحیمی استاد مشاور: دکتر هما شیخانی شاهین استاد داور: دکتر امیدرضا صالحی