مدیریت دانش در بحران با رویکرد جنگ ۱۲ روزه

با بهره گیری از تجربیات جنگ 12 روزه، برای ارتقای سطح عملکرد کیفی و کمی مدیریت دانش در بحران هایی نظیر جنگ ها باید موارد زیر را در نظر داشت:

1) ایجاد پایگاه دانش بحران در سازمان و ایجاد بانک دانشی عملیاتی برای اجزای سازمان به ویژه در سرپنجه.

2) استفاده از هوش مصنوعی برای تحلیل داده های لحظه ای جنگ و داده کاوی برای تحلیل بحران.

3) آموزش و برگزاری کارگاه های دانش افزایی برای نیروهای عملیاتی در ثبت و بازتاب دانش ضمنی.

4) همکاری و هم افزایی مستمر میان اجزای سازمان و تحلیل گران و مدیران دانش.

5) مستندسازی مستمر تجارب کارکنان در شرایط بحرانی.

6) گفتمان سازی و توسعه فرهنگی در خصوص اعتماد و افزایش مشارکت در فرایند مدیریت دانش و حمایت از اشتراک دانش.

7) افزایش سرمایه اجتماعی درون سازمانی، بین سازمانی و برون سازمانی و ایجاد و تقویت شبکه های دانشی.

نتیجه گیری

«مدیریت دانش در بحران»، یک دانش میان رشته ای است که نیازمند همکاری بین اندیشمندان «مدیریت دانش»، «علوم اجتماعی»، «علم اطلاعات»، مدیران، و متخصصان «مدیریت بحران» است. با توجه به پیچیدگی روزافزون بحران ها، سازمان ها باید استراتژی های مدیریت دانش را به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از برنامه های آمادگی خود در نظر بگیرند. باید بر نقش «هوش مصنوعی» در تحلیل داده های بحران، تاثیر شبکه های اجتماعی بر انتشار و کاربست دانش، و راهکارهای مقابله با اطلاعات نادرست تمرکز شود.

مدیریت دانش در بحران ها نه تنها به کاهش آسیب ها کمک می کند، بلکه به سازمان ها در یادگیری و بهبود مستمر کمک می کند. سازمان هایی که فرهنگ مدیریت دانش را نهادینه می کنند، در برابر بحران ها مقاوم تر و انعطاف پذیرترند. در یک سناریوی فرضی مبتنی بر تجربیات جنگ ۱۲ روزه ایران و رژیم صهیونیستی، سازمانی پیروز است که بتواند از دانش موجود بهترین بهره را ببرد، جریان دانش را در سطح استراتژیک و تاکتیکی یکپارچه کند، و حتی در خلال جنگ، درس آموخته ها را وارد چرخه عملیات نماید.

در نهایت اینکه، این جنگ، اهمیت مدیریت دانش را بیش از گذشته نمایان کرد.

منبع: جهانفر، رضا (1404). مدیریت دانش در بحران با رویکرد جنگ 12 روزه. سخنرانی. دانشگاه