مفهوم «منطق رسانه ای تجاری»
امروزه در دوران خصوصی سازی رسانه ها ، به نظر می رسد که یک «منطق رسانه ای تجاری» رایج در تمام کشورهای دنیا در حال گسترش است. مجموعه ای از تمایلات عمومی در ارتباط با حالات ارتباطات و تعاملی نقش آفرینان سیاسی و رسانه ای، به همین شیوه در حال غلبه بر ارتباطات سیاسی در بسیاری کشورها است. گفتگوهای سیاسی در اخبار و دیگر برنامه های سیاسی به نمایش های غیر رسانه ای سخنرانی ها و بیانیه های سیاست مداران، توجه کمتری می کنند. همان گونه که ژورنالیست های تلویزیونی که نگران به حداکثر رساندن سهم مخاطبان هستند، درک بیشتری درباره استفاده از تصاویر متحرک، و نمایشی کردن پوشش سیاسی، به منظور به حداکثر رساندن جاذبه دیداری و احساسی برنامه ریزی پیدا می کنند، پوشش تلویزیونی، چالش های
رسانه های جدید و سیاست جدیدی برای افراد معروفی که تلاش می کنند دستور کار خود را تبلیغ کنند، به میان می آورد. در عوض، نقش آفرینان سیاسی یاد می گیرند که تلاش های ارتباطی خود را مطابق با دستورات این منطق رسانه های تجاری جدید انجام دهند و انواع موارد و تصاویری که زمان پخش آنها در رسانه تضمین می شود را تهیه کرده و بیانیه های بسیط خود را به ( تکه های گفتاری آماده و کوچک تر ) تبدیل کنند. آنها، در تلاش های خود، بیشتر و بیشتر بر راهنمایی استراتژیست ها و مبلغان حرفه ای از انواع حرفه های تبلیغات و روابط عمومی وابسته می شوند.
این پویایی ها که در بسیاری از کشورهای مختلف دنیا رو به گسترش است، نه تنها روش هایی که به واسطه آن، نقش آفرینان سیاسی با عموم جامعه ارتباط برقرار می کنند را دگرگون می کند بلکه این موضوع، برای روش های مذاکره و رقابت آنها با یکدیگر، انواع خط مشی هایی که آنها مایل و قادر به کسب آن هستند، و در نتیجه حتی شکل سازمان های تشکیل دهنده عرصه سیاست نیز صادق است.