گریختن شهاب الدین سهروردی

[شمس الدین محمد بن علی بن ملک داد تبریزی . Šams-e Tabrīzī]

از جوش دریای کلام حق الفی نقش گشت. فرمان آمد که ای جبرئیل روحانی، برخوان از لوح ربانی، این حرف سبحانی. سخن تمام نکرده بودم، شهاب (1)گریخت و گفت: طاقت نمی دارم در روی تو نگه کردن. می گریخت و می گفت: عجیب، عجیب...» (2).

***

[غلامحسین ابراهیمی دینانی Gholamhossein Ebrahimi Dinani]

در اینجا مخاطب شمس تبریزی شهاب الدین سهروردی فیلسوف اشراقی معروف است که طبق این نقل طاقت استماع این سخن را نداشته است. برای ما روشن نیست که سهروردی از کلام شمس چه برداشتی داشته و چرا در شگفتی شده و گریخته است.

گفتن و نوشتن ضمن اینکه از برخی جهات با یکدیگر تفاوت دارند در ناشی شدن از یک منشا آگاه، مشترک شناخته می شوند.

من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر – من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش (3)

***

[یزدانپناه عسکری Yazdanpanah askari]

اصل و رکن گرفتن غیر از اصل و رکن رساندن است، به همین خاطر شهاب فرار کرده است. (4)

البقره / 245 : و الله یقبض و یبصط

الاعراف / 69 : و زادکم فی الخلق بصطه 

_______

1- شهاب الدین یحیی سهروردی Shahab al-Din Yahya ibn Habash Suhrawardi

2- مقالات شمس تبریزی ، شمس الدین محمد تبریزی ، تصحیح و تعلیق محمدعلی موحد-تهران انتشارات خوارزمی 1369 ، ص 285

3- دفتر عقل و آیت عشق،غلامحسین ابراهیمی دینانی،جلد سوم،انتشارات طرح نو 1389، ص 469

4- عدم گستردگی نور آگاهی. قبض 777:483 3 + 7:79