آیا کردهای عراق هنوز یک سرمایه گذاری نظامی عاقلانه هستند؟

آیا کردهای عراق هنوز یک سرمایه گذاری نظامی عاقلانه هستند؟

نوشته: مایکل روبین ناظر خاورمیانه موسسه مطالعاتی آمریکن اینترپرایز
31 مه 2024

ترجمه : دکتر نورالدین جعفری هزارانی 

تحلیلگر مستقل امنیت ملی و ژئوپلیتیک 

IR6364587064880288 

ORCID 0009-0687-7755 

Dr.n.jafary@gmail.com 

در فوریه 2024، مسرور بارزانی، نخست وزیر کردستان عراق از واشنگتن دی سی بازدید کرد. زمانی که او در آنجا بود، تیم مطبوعاتی او عکس ها و بیانیه هایی را درباره دیدار با مقامات ارشد دولت بایدن به منظور حمایت از وی منتشر کردند. برای بارزانی ها، تصویر همه چیز است. به همین دلیل است که وقتی کاخ سفید یا وزارت امور خارجه کاروانی را ارائه نمی کنند، در عوض آن ها را برای ویدیوهایی که به خانه ارسال می کنند اجاره می دهند.

پشت پرده، بارزانی ها مستاصل هستند و حجم آنها در واشنگتن پایین است. تیم امنیت ملی پرزیدنت جو بایدن آنها را از دوره قبلی اوباما به خوبی می شناسد. در آن زمان، خلق و خوی پدرسالار مسعود بارزانی، مقامات را ناامید کرد. غرور پسر و وارث مسرور بارزانی نسبت به برت مک گورک، رئیس شورای امنیت ملی، در پس زمینه همه پرسی استقلال در سال 2017، کاخ سفید را بیشتر تضاد کرد.

سفر مسرور در شرایطی انجام شد که ناامیدی در مورد کاهش 25 درصدی یارانه های ایالات متحده برای حقوق پیشمرگه ها وجود داشت. کاخ سفید و وزارت امور خارجه بودجه خود را کاهش دادند زیرا بارزانی ها و طالبانی ها همچنان با پیشمرگه ها به عنوان شبه نظامیان شخصی رفتار می کنند تا یک ارتش منطقه ای.

از منظر بارزانی، این سفر بی نتیجه بود. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه، یارانه های نظامی را تایید نکرد . در حالی که جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی، به فداکاری های پیشمرگه ها در مبارزه با دولت اسلامی سخن گفت ، او همچنین در برابر درخواست بارزانی برای مشارکت بیشتر سکوت کرد. بارزانی در پنتاگون با ساشا بیکر بازیگر شماره سه دیدار کرد. او روابط ایالات متحده با کردستان عراق را از دریچه روابط گسترده تر ایالات متحده و عراق ترسیم کرد و نگرانی های خود را در مورد سرعت کند اصلاحات و اتحاد پیشمرگه ها القا کرد.

بارزانی به دلیل تمایل خود به ادامه یارانه ها و سرمایه گذاری پیشمرگه در میان دوستانش در کنگره مورد توجه قرار گرفت. چندین سناتور و نماینده نامه ای را امضا کردند که سناتور تام کاتن در آن از استقبال کاخ سفید از محمد شیعه السودانی، نخست وزیر عراق، انتقاد می کرد. آنها نوشتند: «در حالی که شما از نخست وزیر عراق برای سفر به واشنگتن دعوت می کنید، از دیدار با مسرور بارزانی، نخست وزیر کردستان، شریک حیاتی و میزبان بیشترین نیروهای آمریکایی در منطقه خودداری کرده اید».

در حالی که نگرانی کاتن در مورد نفوذ ایران در بغداد معتبر است، تایید او از بارزانی به دو دلیل عجیب است.

اولا، بارزانی ها هم با ایران سخت گیر هستند و هم وقتی که برای اهداف سیاسی آنها مناسب باشد، رد گرایی اسرائیل را ترویج می کنند. زمانی که مقتدی صدر لایحه ای را به پارلمان عراق ارائه کرد که روابط با اسرائیل را جرم بزرگی می داند، او برای تصویب این لایحه روی کرسی های پارلمانی بارزانی ها حساب باز کرد. قبل از "فرود سخت" رئیس جمهور ایران، ابراهیم رئیسی، بارزانی ها پذیرفتند که او را در اربیل میزبانی کنند. پس از مرگ رئیسی ، بارزانی ها هیئت بزرگی را برای تشییع جنازه وی فرستادند.

دوم، مقدار کمی از پول یا کمک های نظامی که ایالات متحده به کردستان عراق ارائه می کند، در واقع صرف امنیت می شود. برای مثال، در اوج مبارزات علیه دولت اسلامی، بارزانی ها تجهیزات نظامی اهدایی غرب را در قلب اربیل رژه دادند. مسعود و مسرور بارزانی به جای فرستادن آن به جبهه، آن را برای تقویت قدرت خود در برابر رقبا به کار گرفتند. 

در حالی که شایعات فساد مدت هاست که بارزانی ها را احاطه کرده است، مسعود و مسرور همیشه با بیان اینکه آنها تهمت هستند و منتقدانشان فاقد مدرک هستند، این سخنان را منحرف کرده اند. آن روزها تمام شد. زمانی که مسرور تصمیم به نادیده گرفتن شکایت صندوق قربانیان کردستان گرفت، متوجه نشد که سرور پداوی، سرمایه دار خود، که در حال حاضر به دلیل تشخیص سرطان با مرگ خود مواجه است، یا نزدیکان او یک کامیون اسناد مالی خانواده بارزانی را در اختیار شاکیان قرار داده بودند.

اسناد پداوی که اکنون در یک انبار محافظت شده قرار دارد، بیش از 50 شرکت پوسته ناشناخته قبلی را که بارزانی ها در جزایر ویرجین بریتانیا و سایر بهشت های مالیاتی تاسیس کرده اند، افشا می کند. برای مثال، گزارش می کند که چگونه «متهم موکسی بارزانی [برادر مسرور] مالک یک شرکت هلدینگ جزایر ویرجین بریتانیا است که مالک سیلوانیا فیر لیکس، LLC، با آدرس واشنگتن دی سی است. این شرکت به نوبه خود مالک Sylvania NC، LLC است که به نوبه خود دارای ملکی در Mebane، کارولینای شمالی است. روزنامه های پداوی، مسرور را به عنوان مدیر شرکت Teague Holding Limited که در جزایر ویرجین بریتانیا ثبت شده، افشا می کند. برادر کوچکتر ویسی بارزانی پول خود را از طریق شرکت باربوسا هولدینگ لیمیتد، که در جزایر ویرجین بریتانیا نیز ثبت شده است، ارسال می کند. پداوی خود در چندین شرکت هلدینگ فراساحلی دیگر سهام دارد. اسناد پداوی نشان می دهد که بارزانی ها آمریکایی ها از جمله معاون سابق وزیر ارتش را در فساد دخیل کرده اند.

با وجود شواهد فراوان مبنی بر اینکه بارزانی ها صدها میلیون دلار یا نه میلیاردها دلار کمک و کمک به حساب های خارج از کشور و شرکت های پوسته خرج کرده اند، این سوال پیش می آید که چرا هر یک از اعضای کنگره خواستار سرمایه گذاری بیشتر در دولت اقلیم کردستان است. سه احتمال به هم مرتبط وجود دارد: یا سناتورها و نمایندگان خاصی در خواب هستند. آنها بدون انتقاد به مقامات سابق دولت آمریکا گوش می دهند که برای منافع نفت کردها لابی می کنند و بارزانی ها را سفید می کنند. یا به دروغ معتقدند که تامین مالی کردهای عراق منافع آمریکا علیه ایران را تقویت می کند. در واقع، خانواده های کرد حاکم آن پول را می دزدند و پویایی را بدتر می کنند و به طور غیرمستقیم منافع ایران را تقویت می کنند.

مسرور در جلسات دولت آمریکا بارها از مقامات آمریکایی خواست تا برای رد این پرونده مداخله کنند، بدون اینکه درک کنند که مقامات به دلیل استقلال قضایی قدرتی در این کار ندارند. از آنجایی که اسناد پداوی به روشن کردن عملکرد داخلی شبکه های مالی بارزانی ادامه می دهد، ضروری است که نه تنها کنگره شروع به حسابرسی وجوه ارائه شده به کردستان عراق کند. اسناد پداوی یک طرح دزدی و اختلاس را به تصویر می کشد که به نظر می رسد شامل میلیاردها دلار و نه تنها ده ها مقام کرد، بلکه تعداد انگشت شماری از آمریکایی ها نیز می شود.

در منطقه ای دشوار که نیروهای ایران و ترکیه در آن به هم نزدیک می شوند، کردستان عراق از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. سرمایه گذاری نظامی ایالات متحده می تواند عاقلانه باشد، اما تنها زمانی که سرمایه گذاری به مقصد مورد نظر خود برسد. انداختن پول خوب پشت سر بد نه تنها سوء استفاده از مالیات دهندگان آمریکایی است، بلکه منافع استراتژیک آمریکا را نیز تخریب می کند.