چه چیزی برای تاب آوری همسران بهترین است؟

چه چیزی برای تاب آوری همسران بهترین است؟ این همان چیزی آست همان چیزی که زوج درمانگران و ما از آن به عنوان "ما بودن" نام برده ایم. اگرچه ممکن است سختی ها برای تاب آوری همسران ضروری باشد، اما به هیچ وجه کافی نیست.
همسران باید چیزی را از خودشان، به عنوان یک هویت رابطه ای مشترک برای هر چالش در زندگی زناشویی خود فراهم آورند.
 همان چیزی که زوج درمانگران و ما از آن به عنوان "ما بودن" نام برده ایم.
روندی که توسط آن، همسران به هر چالشی پاسخ داده و به یکپارچگی و "ما بودن" می رسند، به نوبه خود تعیین کننده تاب آوری رابطه است.
سپیده سلطانی پور در ادامه این مطلب آورده است اینکه آیا این رابطه توسط یک تجربه استرس زا یا آسیب زا تقویت یا خرد می شود، بستگی به تعدادی از فرآیندهای اصلی دارد.

 به گزارش میگنا رسانه تاب آوری و سلامت روان ایران تاب آوری همسران "فرآیندی است که توسط آن، همسران می توانند به طور مشترک سازگاری یابند و با شرایط بی ثبات کننده یا هر نوع مخاطره و تهدیدی در طول زندگی مشترکشان تطبیق یابند.

 این سازگاری به طریقی است که یکپارچگی ازدواجشان را حفظ و تقویت کند" (Reid & Ahmad، 2015، p. 140 ).
فرآیندهای فرعی که برای تاب آوری همسران مشارکت کننده لازم و ضروری است، شامل:
اگر سازگاری زناشویی مثبت، راهی برای سازگاری زوج های موفق و یا درجه بندی آن باشد، نوع خاصی از سختی ها که زوجین هم با آنها مواجه می شوند، مسیر تاب آوری آنها را معین میکند.
همسران تاب آور کسانی هستند که علیرغم مواجهه با چالش ها و ناملایمات می توانند ازدواجی قوی و سالم داشته باشند.

• آنها اغلب همسر خود را در اولویت قرار می دهند، حتی در هنگام مواجهه با مشکلات. آنها همچنان به ابراز عشق از طریق پیام ها و حرکات کوچک ادامه می دهند
  زوجین تاب آور اغلب نگرش مثبتی دارند و معتقدند مشکلات موقتی هستند و روزهای بهتری در راه است. آنها با همسرشان برای غلبه بر مشکلات همکاری می کنند.
  همسران تاب آور بر ایمان خود به خدا تکیه می کنند تا در شرایط سخت به آنها کمک کند.
  اغلب شوخ طبعی خوبی دارند و زیاد خود را جدی نمی گیرند. آنها می توانند به چالش های زندگی بخندن
  آنها از سرزنش همسر خود اجتناب می کنند و در عوض بر روی یافتن راه حل ها به عنوان یک تیم تمرکز می کنند. آنها مشکلات را "مال ما" می دانند نه "مال من یا شما.

ایشان همدل و حامی احساسات و نیازهای همسرانشان هستند. آنها در مواقع لزوم به یکدیگر فضایی را بدون این که آن را شخصی بدانند،ارایه میکنند.
همسران تاب آور در مواقع لزوم از کمک گرفتن مانند مشاوره برای تحکیم ازدواج و رابطه خود هراسی ندارند
آنها متعهد به یافتن راه حل ها و حرکت به جلو با هم هستند، نه اینکه در قربانی شدن یا نادیده گرفتن مشکلات گیر بیفتند.
همسران تاب آور خوش بین و فعال هستند، صداقت، درستکاری، قاطعیت، خویشتن داری و تمایل به بخشش هم بخش دیگری از ویژگی آنهاست .
همسران منعطف و تاب آور می توانند با حفظ نگرش مثبت، تکیه بر ایمان خود، برقراری ارتباط آشکار و همکاری به عنوان یک تیم برای یافتن راه حل، طوفان های زندگی را با شوهر خود تحمل کنند. این به آنها اجازه می دهد تا با ازدواجی حتی قوی تر از چالش ها بیرون بیایند.
صرف نظر از نوع سختی و دشواری، درک زوج از تاب آوری آنها بر قدرت "ما" و ظرفیت تقابل همسران متکی است. هرچه "ما" شکننده تر باشد، زن و شوهر نیز تاب آوری کمتری نشان می دهند. بنابراین اگرچه هر چالشی فرصتی برای تقویت و تعمیق روابط به زوج ارائه می دهد، همه زوج ها در انجام این کار موفق نخواهند شد.
رویکردهای درمانی با جهت گیری "ما" ذاتا "مبتنی بر نقاط قوت" هستند، زیرا آنها نه تنها در جستجوی منابع منحصر به فرد و مشترک برای تاب آوری هر زوج هستند (به عنوان مثال ، در ارتباط بودن، شوخ طبعی ، شعور/فهم/زیرکی/هوش، عشق، وفاداری) بلکه آنها را نیز می شناسند و به آن احترام می گذارند.که فرآیند سازگارانه هر زوج همیشه یک بیان متمایز از مشارکت بی نظیر آنها خواهد بود.
هفت مولفه ما بودن را در برمیگیرد، شکل میدهد و  هدایت می کنند: امنیت، همدلی، احترام، پذیرش، لذت، شوخ طبعی و معنای مشترک و به همسران می آموزد که این سوال اساسی را از یک دیگر بپرسند، چه چیزی برای ما بهترین است؟