متغیرهای رسانه های جمعی به عنوان عامل محیطی
رسانه های جمعی به عنوان عاملی محیطی در یک کشور ، دارای هفت متغیر اصلی میباشند:
۱. نظام ارتباطات سیاسی در کشور مورد نظر.
۲. سیاستگذاری ارتباطی پذیرفته شده از سوی دولت آن کشور.
٣. محیط اقتصادی - سیاسی رسانه های گروهی.
۴. مسیرها و فناوری های ارتباطی مختلف موجود در آن کشور.
۵. وظایف معمول که مسیرهای رسانه ای انجام می دهند.
۶. ارزش های خبری، معیاری که ((ناظران رسانه ای )) را وادار می کند تا موارد و رویدادهای خبری را در نظر بگیرند.
7-مقوله تبلیغات
دولتها قواعد و مقررات را بر اساس الگوی نظام ارتباطات عمومی کشور تعیین می کنند. منظور از اهداف سیاستگذاری ارتباطات اهدافی همچون: تشویق رقابت و کثرت گرایی در رسانه ها، کاهش مقررات، جلوگیری از مالکیت متقابل، تخصیص فرکانسهای پخش رادیو و تلویزیون، حفاظت از کپی رایت و غیره است (بالدوین و همکاران، ۱۹۹۶: ۳۰۱-۳۵۲)، اکثر رسانه های گروهی نوین تحت تاثیر معیارهای اقتصادی، یعنی سود و ملاحظات تجاری هستند.
تبلیغات نیز منبع درآمدی اصلی است و سازمانهای رسانه ای معمولا متمرکز شده و درشرکتهای بزرگ ادغام میشوند؛ شرکت های غیر رسانه ای بیش از پیش به خرید سازمان های رسانه ای می پردازند و سازمان های رسانه ای به بخشی از شرکتهای جهانی چندملیتی تبدیل می شوند؛ این شرکت ها معمولا به شرکتهای انحصاری رسانه ای تبدیل می شوند . این شرکت های رسانه ای تلاش می کنند تعداد مخاطبان خود را با استفاده از جدیدترین فناوری ها افزایش داده و همچنین این شرکتها پیوندهای سیاسی محکمی با دولتها دارند.
این هفت روند، محیط رسانه های جمعی را تعریف می کنند و پژوهشها در زمینه ارتباطات در یک کشور باید آنها را در نظر بگیرد.