ورزش و تاب آوری

ورزش به عنوان یکی از بهترین منابع برای تقویت تاب آوری جسمانی شناخته می شود. تاب آوری جسمانی به معنای توانایی بدن برای سازگاری با چالش ها، حفظ استقامت و قدرت، و بازگشت سریع به شرایط معمول است. فعالیت های ورزشی منظم می توانند به بهبود این ویژگی ها کمک کنند.

تاب آوری در ورزش را میتوان یک طرز فکر و استراتژی مقابله ای تعریف کرد که به ورزشکاران کمک می کند تا به طور موثر در چالش ها مسیر و تمرینات خود را ادامه دهند.شکست ، آسیب و صدمات ورزشی، افت عملکرد و اصل اضافه بار میتواند از مصادیق آن باشد.

تاب آوری در ورزش اغلب از علم تمرین صحبت میکند تاب آوری به ورزشکاران اجازه می دهد تا در توانایی خود برای بازیابی و غلبه بر ستی ها، اعتماد به نفس، عزم و انگیزه خود را افزایش دهند.

طیبه سرلک نویسنده و مترجم کتاب تاب آوری کودکان در ادامه آورده است این فقط به عنوان یک ویژگی ذاتی در نظر گرفته نمی شود، بلکه به عنوان یک مهارت است که می تواند از روشهای مختلفی مانند توسعه ذهنیت رشد، شناسایی انگیزه شخصی، پیش بینی شکست ها، ایجاد سیستم های پشتیبانی، ارزیابی شکست ها به طور سازنده و حفظ تعادل زندگی تقویت شود.

ورزش و تاب آوری رابطه متقابل داند ورزش و تاب آوری ممکن است اثر همدیگر را تشدید کنند تاب آوری در ورزش یک کیفیت بسیار مهم برای ورزشکاران است ورزش یکی از مهمترین مسیرهای توسعه تاب آوری است که به آنها اجازه می دهد سختی های تمرینات شدید را بجان بخرند و بر تلخی های شکست لبه کنند تا روزی برسد که بهترین عملکرد را اجرا نمایند و  مدال افتخار بر گردن بیاویزند.

تاب آوری برای ورزشکاران نخبه ضروری تلقی می شود. رابطه ورزش با تاب آوری متقابل است به این معنا که ورزش یکی از بهترین ابزارهای توسعه تاب آوری است با وجود اینکه ورزش قهرمانی خود به تمرین پذیری و تاب آوری نیازمند است بعبارت دیگر ورزش و تاب آوری میتوانند اثر همدیگر را تشدید کنند.

 تاثیرات ورزش بر تاب آوری

1. افزایش انعطاف پذیری عصبی: ورزش باعث افزایش انعطاف پذیری عصبی می شود که به مغز توانایی سازگاری و تغییر در پاسخ به تجربیات جدید را می دهد. این امر می تواند منجر به بهبود توانایی های حل مسئله و رشد سلول های مغزی شود.

2.کاهش استرس: فعالیت های ورزشی به کاهش اثرات منفی فیزیولوژیکی و روانی استرس کمک می کنند. ورزش می تواند به تنظیم نشانگرهای فیزیولوژیکی مانند ضربان قلب و فشار خون کمک کند، که به نوبه خود پاسخ عاطفی مثبت تری به استرس ایجاد می کند

3. تقویت سلامت روان: ورزش به بهبود سلامت روان و کاهش افسردگی کمک می کند. این بهبود در سلامت روان می تواند به افزایش تاب آوری جسمانی منجر شود و افراد را قادر سازد تا با چالش ها و فشارهای زندگی بهتر مقابله کنند

به طور کلی، ورزش نه تنها به بهبود وضعیت جسمانی کمک می کند، بلکه به عنوان ابزاری موثر برای تقویت تاب آوری جسمانی و روانی نیز شناخته می شود. با توجه به اینکه تاب آوری به عنوان یک ویژگی کلیدی برای موفقیت در مواجهه با چالش ها و استرس ها محسوب می شود، فعالیت های ورزشی می توانند نقش بسزایی در توسعه این ویژگی ایفا کنند

برای تقویت تاب آوری، انواع مختلفی از ورزش ها می توانند تاثیرات مثبتی داشته باشند. این ورزش ها به طور کلی شامل فعالیت های هوازی، تمرینات قدرتی و ورزش های گروهی هستند که هر کدام به شیوه ای خاص به بهبود تاب آوری کمک می کنند.

 ۱. ورزش های هوازی

ورزش های هوازی مانند دویدن، شنا، دوچرخه سواری و پیاده روی سریع به بهبود سلامت قلب و عروق کمک می کنند و باعث افزایش سطح انرژی و کاهش استرس می شوند. این نوع ورزش ها به تنظیم هورمون های استرس مانند کورتیزول کمک کرده و احساس شادی و رضایت را افزایش می دهند.

۲. تمرینات قدرتی

تمرینات قدرتی شامل وزنه برداری و تمرینات با وزن بدن (مانند شنا، اسکوات و ...) می توانند به تقویت عضلات و افزایش استقامت جسمانی کمک کنند. این نوع تمرینات نه تنها به بهبود وضعیت جسمانی کمک می کنند، بلکه احساس قدرت و کنترل بر بدن را نیز افزایش می دهند که به تاب آوری روانی کمک می کند.

۳. ورزش های گروهی

ورزش های گروهی مانند فوتبال، بسکتبال و والیبال به تقویت مهارت های اجتماعی و ارتباطی کمک می کنند. این نوع ورزش ها می توانند حس تعلق و حمایت اجتماعی را افزایش دهند که از عوامل کلیدی در تقویت تاب آوری به شمار می روند.

۴. تمرینات ذهنی و یوگا

یوگا و مدیتیشن به بهبود تاب آوری روانی کمک می کنند. این تمرینات به افراد کمک می کنند تا با استرس ها و چالش ها بهتر کنار بیایند و به افزایش تمرکز و آرامش ذهنی منجر می شوند.

ترکیب این انواع ورزش ها می تواند به طور موثری تاب آوری جسمانی و روانی را تقویت کند. فعالیت های منظم ورزشی نه تنها به بهبود سلامت جسمانی کمک می کنند، بلکه به ایجاد روحیه قوی و توانایی مقابله با چالش های زندگی نیز منجر می شوند.

تاب آوری فیزیکال یا تاب آوری قوای جسمی به توانایی بدن فرد برای مقاومت و بهبودی در برابر شرایط فیزیکی چالش برانگیز و سخت، عوامل استرس زا و یا صدمات بدنی گفته شده است

تاب آوری بدنی یا توانایی قوای جسمانی را برای سازگاری، تداوم و تطبیق با فشار تمرینات در ورزش و فعالیت بدنی یا صدمات و بیماریها باشد

این شکل از تاب اوری میتواند ورزش شدید، بیماری های جسمی، و عوامل محیطی و حتی شیوه های ریکاوری و روشهای رفع خستگی و تن آرامی را موضوع مطالعه خود بداند.

تاب آوری بدنی حداقل در پنج قلمرو میتواند موضوعیت پیدا کند:

• انعطاف پذیری و جنبش پذیری مفاصل ، دامنه حرکتی
• توانایی و سلامت قلبی عروقی
• قدرت و استقامت عضلانی
• ترکیب و تناسب بدنی ( میزان چربی و چاقی)
• روشهای استراحت و بازیابی توان جسمانی ( بهداشت خواب و ریکاوری)

توجه به تربیت و تاب آوری بدنی میتواند مزایا و منافعی در بر داشته باشد که عمده ترین آنها شامل :

• بهبود و ارتقای سلامت جسمانی در پیشگیری از ابتلا به انواع بیماریهای مزمن موثر است
• تاب آوری جسمانی و افزایش توان بدنی منجر به ارتقای سلامت روانی و اجتماعی خواهد بود
• تربیت و توانایی بدنی منجر به بالا رفتن متابولیسم وراندمان کاری خواهد بود
• علم تمرین گواهی میدهد در ورزش قهرمانی تاب اوری و تمرین پذیری تاثیر مثبت دارد
• بازیابی و بهبودی در مواجهه با بیماریها و صدمات را تاب آوری بدنی تحت تاثیر مثبت خود دارد.
• افرایش اعتماد و عزت نفش و توسعه قابلیت های اجرایی تحتتاثیر تربیت  و توانایی بدنی است
• صحت و سلامت و تاب آوری جسمانی کیفیت و رضایت مندی زندگی را ارتقا میبخشد.