عقد صلح و حق شفعه

عقد صلح و فواید بسیار زیاد آن

بسیاری از وکلا و حقوقدانان با عقد صلح کم مانوس هستند .عقدی که در بزنگاه ها منجی محقین و مظلومین است.شفعه حقی است که ماده 808 قانون مدنی بدان اشاره داشته و اینگونه است که "هرگاه مال غیر منقول قابل تقسیمی بین دو نفر مشترک باشند ویکی از دو شریک سهم (حصه) خود را به قصد بیع به شخص ثالثی منتقل کند(بفروشد) شریک دیگر میتواند قیمتی که مشتری داده است را به او بدهد و حصه مبیعه(سهم ) را تملک کند" بعبارت دیگر هرگاه زمینی متعلق به دو نفرباشد هیچ یک از شرکاء حق فروش آنرا به شخص ثالثی ندارد و اگر بفروشد شریک دیگر میتواند همان پولی (ثمنی)که مشتری داده است باو بدهد و سهم فروخته شده را تملک کند .خب این یک مانع است برای شرکاء که نمیخواهند سهم خود را به شریک دیگری بدهند قانونگذار فهیم در اینجا عقد صلح را به فریاد ایشان آورده است و در ماده 759 قانون یادشده اشاره نموده که حق شفعه در صلح نیست " بعبارت دیگر چنانچه احد از شرکاء سهم خود را درقالب عقد صلح به دیگری انتقال دهد شریک دیگر نمیتواند معامله انجام شده را فسخ و از حق شفعه نمیتوانداستفاده نماید.با عقد صلح ،شما عملا میتوانید یکی یا چند نفر از وراث را از ارث محروم کنید. بصورت عامیانه،برخی از مردم سوال میپرسند که چگونه میتوان برخی از وراث را از ارث محروم نمود؟ طبق اصول حقوقی و بجز قتل و حجب و کفر و لعان و بردگی ،به هیچ شکلی نمیتوان فرزندان یا وراث بعدی را از ارث محروم نمود .بعبارت دیگر وادلین در زمان حیات خود ،نمیتوانند به دفاتر اسناد رسمی مراجعه نمایند و تقاضای تنظیم اقرارنامه یا وصیت نامه ای بکنند که بموجب آن ،احد از ورثه از ارث محروم گردد و اساسا تنظیم اینگونه اسناد وجاهت قانونی ندارد .تنها راه حل برای این موضوع،عقد صلح است.در عقد صلح بصورت عمری ،مالک در ضمن قرارداد اعلام مینماید که ماترک ایشان(بعنوان مثال یکباب عمارت مسکونی) بعد از فوتش صرفا به همسر و یا احد از فرزندان برسد و این سند صحیح است.مابقی در مقالات بعدی

بهزاد رحمانی مهر -سردفتر اسناد رسمی 18 خرم آباد و عضو اتحادیه سراسری وکلای ایران