نگاهی بر اهمیت پزشکی ورزشی در طول زمان

پزشکی ورزشی شاخه ای از پزشکی است که به شناسایی، درمان و پیشگیری از آسیب ها در ورزش می پردازد .علاوه بر این، به آمادگی جسمانی و تندرستی افرادی می پردازد که در هر نوع تمرین بدنی شرکت می کنند. پزشکی ورزشی ورزشکاران حرفه ای و آماتور را در تمامی رشته های ورزشی تحت پوشش قرار می دهد. این یک زمینه متنوع است زیرا شامل متخصصان مراقبت های بهداشتی، محققان، مربیان و متخصصان تغذیه است . علاوه بر این، چندین شغل بهداشتی را در بر می گیرد که شامل پزشکان، حرکت درمانی، مربیان ورزشی، پرستاران، متخصصان تغذیه، فیزیولوژیست های ورزشی، و پزشکان استئوپاتی می شود (ناروانی و لین). پزشکی ورزشی یکی از رشته های مهم پزشکی است زیرا به جنبه های پیشگیرانه، درمانی و توانبخشی آمادگی جسمانی و آسیب ها در ورزش می پردازد. قدمت مطالعه و تمرین پزشکی ورزشی به قرن بیستم بازمی گردد، اگرچه جنبه های خاصی از اوایل قرن پنجم وجود داشت . با این حال، جنبه های خاصی از پزشکی ورزشی را می توان به دوران باستان ردیابی کرد. یونانی ها و رومی ها راه هایی برای بهبود آموزش ورزشکاران و در نتیجه توسعه تربیت بدنی ابداع کردند. توسعه تربیت بدنی منجر به کنترل و نظارت دقیق بر تمرینات ورزشکاران شد که منجر به بهبود قدرت و توانایی های ورزشی شد. در دوران باستان، ورزشکاران به منظور کاهش خطرات آسیب دیدگی، تمرین های ویژهای را انجام می دادند. به عنوان مثال، تمرینات درمانی مورد استفاده برای بهبود جراحات به هرودیکوس و جالینوس نسبت داده می شود. جالینوس پزشک مسئول نظارت بر آموزش جنگجویان گلادیاتور بود. تمرین مدرن پزشکی ورزشی را می توان در بازی های المپیک 1928 دنبال کرد. کمیته ای برای سازماندهی کنگره بین المللی پزشکی ورزشی تشکیل شد. این کنگره با مشارکت پزشکان در بازی ها برای مقابله با آسیب دیدگی و آمادگی جسمانی ورزشکاران مطرح شد. در طول بازی های المپیک 1968، دکتر جی سی کندی تیمی از پزشکان را سازماندهی کرد که مسئولیت آن رسیدگی به آسیب دیدگی و آمادگی جسمانی ورزشکاران بود. علاوه بر این، دکتر آکادمی پزشکی ورزشی کانادا را تشکیل داد. او اولین دکتری بود که به عنوان سرپرست تیم پزشکی در تاریخ المپیک منصوب شد. امروزه هر تیمی که در فعالیت بدنی شرکت می کند یک پزشک یا پزشک تیم دارد. نقش پزشکان در بهبود عملکرد تیم و ایمنی حیاتی است که نمی توان نادیده گرفت.

---