تاب آوری آموختنی است.
تاب آوری آموختنی است.
همه قابلیت آموزش و یادگیری تاب آوری را دارند.
تاب آوری چیست ؟ تاب آوری توانایی ادامه دادن است.
وقتی سختی ها بدون اخطار قبلی پدیدار میشوند، شما انتخابهایی پیش روی خود دارید: واقعیت ناخوشایندی که زندگی شما را بر هم زده بپذیرید (نه از روی علاقه)، و راه حلی سازنده برای حل و فصل کردن آن بیابید؛ سرتان را زیر برف کنید تا مشکل خود به خود تمام شود؛ از دیگران انتظار داشته باشید مشکل را برای شما حل کنند؛ و یا به خودسرزنشی و درماندگی برسید.
تاب آوری توانایی ادامه دادن است تاب آوری برگشت پذیری نیست.
تاب آوری مقابله موفق با انواع شوک یا تهدید و بحران است.تاب آوری انقلاب خرد ورزی است که خط تولید آن مدیریت است و ابزار گسترش آن هم آموزش است تاب آوری خوشبختی جدید است .
تاب آوری میتواندحداقل آشفتگی در رویارویی با مقدار معینی از تنش باشد این معنا در پیشگیری و مدیریت مخاطرات یا بازسازی و ترمیم و همچنین در مدیریت بحران شایان توجه است .
تاب آوری ویژگی افراد نیست.
تاب آوری پایداری نیست. عبارت انسان تاب آور ناصواب است تاب آوری بمعنای نبود آسیب نیست اگرچه در بسیاری از متون تاب آوری را در مقابل آسیب پذیری تعریف میکرده اند اما تاب آوری میتواند هم آیند صدمه و آسیب هم باشد.
تاب آوری میتواند استاتیک و یا دینامیک باشد ضرورتی ندارد تاب آوری را فقط در مواجهه با عوامل ایجاد اختلال کننده تعریف کنیم که در یک زندگی معمولی هم وجود آن ضرورت دارد.
تاب آوری یک مفهوم الزامی و بنیادی در زیست روانی اجتماعی افراد و خانواده ها و همچنین سازمانها بشمار می آید.
بدون تاب آوری تعادل و پایداری و حیات و ممات قابل تصور نخواهد بود .
تعریف تاب آوری داستان فیل در تاریکی است تعریف تاب آوری سهل و ممتنع است اغلب تعاریف پذیرفتنی هستند اما کامل نیستند اما به روایتی هر تعریفی از آن با عبارت توانایی آغاز میشود.
تعریف تاب آوری چیست ؟
در پاسخ به این سوال فروان نوشته و گفته و شنیده شده است اکنون شاید بهتر آن باشد که بدانیم تاب آوری چه چیزی نیست ؟
تاب آوری برگشت پذیری نیست تاب آوری دارایی نیست تاب آوری رویکردی تقلیل گرا نیست تاب آوری بمعنای خوگیری با عامل مزاحم نیست تاب آوری بمعنای تن دادن به ذلت و تسلیم شدن و سازش هم نیست. هم چنین میتواند رویداد محور نباشد.
تاب آوری انقلاب خرد ورزی است که خط تولید آن مدیریت است و ابزار گسترش آن هم آموزش است تاب آوری خوشبختی جدید است .
تاب آوری آموختنی است
تاب آوری ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و فشارهای زندگی است که می توان آن را از طریق تمرین، آموزش، یادگیری و تجربه افزایش داد. به عبارت دیگر، تاب آوری پدیده ای ذاتی نیست بلکه قابل آموزش و یادگیری است.
ویژگی های افراد تاب آور:
- خود را مسئول شرایط خویش می دانند و در برابر مشکلات به دنبال مقصر نمی گردند
- از مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی بهره می برند
- در برابر سختی ها و شکست ها منعطف هستند و به سرعت به شرایط متعادل پیشین برمی گردند
- از منابع حمایتی مختلف درخواست کمک می کنند
چرا پرورش تاب آوری مهم است؟
- تاب آوری فرد را در برابر آسیب های روان شناختی در موقعیت های تنش زا محافظت می کند
- به انعطاف پذیری و مقابله موثر با چالش ها و سختی های زندگی کمک می کند
- به موفقیت تحصیلی و انگیزش برای یادگیری کمک می کند
پس اگر فکر می کنید تاب آوری کمی دارید، می توانید با تمرین و آموزش آن را تقویت کنید و مهارت های خود را برای تاب آور شدن پرورش دهید.
راه حل اول، پاسخ تاب آورانه است. نکاتی بسیار کلیدی برای کوچ هایی هستند که می خواهند به مراجعان کمک کنند تاب آوری خود را تکامل بخشند.
همه دارای قابلیت یادگیری تاب آوری هستند
تحقیقات بسیاری این حقیقت را تایید کرده اند. تاب آوری استعداد خاصی نیست که فقط تعداد اندکی از آن بهره برده باشند، بلکه همه از آن برخوردارند. همه ی ما در درونمان دارای توانمندی های تاب آوری هستیم، فقط ممکن است از آن اگاه نباشیم.
شما چه توانمندی هایی در خود می بینید که می توانید برای حل مشکل تان از آن استفاده کنید.
«توانمندی؟ فکر نمی کنم توانمندی خاصی داشته باشم.» و پاسخ من این است: تو در جنبه های دیگر زندگی خود اراده، انضباط فردی، و مهارت حل مسئله را نشان داده ای، بنابراین، ما می خواهیم ببینیم چگونه می توانی همان مهارت ها را در موقعیت کنونی استفاده کنی. علاوه بر آن توانمندی ها، میخواهیم ببینیم چه توانمندی های دیگری را باید در خود ایجاد کنی تا بتوانی از پس این مشکل برآیی، مثلا یاد بگیری که اشتباهات خود را بپذیری و زیاده از اندازه خود را سرزنش نکنی.
افراد عادی، در تلاش برای بازسازی زندگی از هم پاشیدهی خود قادرند تاب آوری فوق العاده ای از خود نشان دهند.
تاب آوری به معنی بهبود تدریجی و نه بهبود سریع به حالت عادی است
رویارویی با سختی ها، درد و تلاش زیادی را به همراه دارد زیرا فرد تقلا میکند آینده ای روشن تر برای خود بسازد. فردی که با سختی مواجه شده است، باید با حقایق جدید زندگی، خود را سازگار کند، و احساسات خود را نسبت به تغییرات و خسارت-هایی که متحمل شده تا دوباره خود را سر پا کند، از نو پردازش کند، و انجام همه ی این کارها، نیاز به زمان دارد.
فرآیند سازگاری با وضعیت جدید نشان می دهد که بازگشت به وضعیت نرمال، یک فرآیند تدریجی و کند است. اگر فرآیند بازگشت به وضعیت نرمال را حرکتی آنی و سریع در نظر بگیریم، یعنی فکر کرده ایم فرد در یک فرآیند بسیار مفرح درگیر بوده است، و نه فرآیندی که در طی آن همه ی توانایی ها و مهارت های او تحت آزمایش و امتحان قرار گرفته اند. و اگر فردی مدعی باشد که بسیار سریع از مشکلات عبور می کند، احتمال قوی با مشکلی مواجه خواهد شد که کلا در آن جا بزند.
مثلا ممکن است با مشکل جدیدی مواجه شود و راه حل هایی که معمولا جواب می داده اند را به کار گیرد ولی آن مشکل حل نشود، در چنین شرایطی، فرد به این نتیجه می رسد که تلاش هایش به این دلیل جواب نداده اند که او فردی نالایق و ضعیف است و به شدت از خود خجالت می کشد زیرا همه شاهد شکست او بوده اند.
اهمیت نگرش به سختی
سریع ترین راه برای فهمیدن کیفیت واکنش شما به سختی (واکنش سازنده یا غیرسازنده) این است که ببینید چه نگرشی به آن سختی دارید. مثلا مرتبا از خود می پرسید «چرا این اتفاق برای من افتاده است؟» که منجر به احساس ترحم و درماندگی نسبت به خود می شود، یا می گویید «متاسفانه، این اتفاق برای من افتاده است. باید چه کار کنم تا دوباره کنترل زندگی را در دست گیرم؟» که باعث می شود عاملانه به حل مشکل بپردازید و در سختی احساس قدرت کنید.
ولی باید توجه کنید که قرار نیست این نگرش ها ثابت بمانند: مثلا شخص اول ممکن است از احساس ترحم و درماندگی خسته شده و دست به کار تغییر شود، و فرد دوم ممکن است پس از مدتی، متوجه شود که راه از آنچه فکر میکرده طولانی تر است و دست از تلاش بردارد. بنابراین، از نحوه ی برخورد اولیه ی افراد نمی توان حدس زد چه کسی بالاخره موفق می شود.
اگر احساس می کنید نگرشی که در حال حاضر دارید به درد مشکل کنونی شما نمی خورد و یا در ابتدای کار جواب می داده است ولی الان دیگر به کار نمی آید، می توانید آن را عوض کنید.
حتی اگر به خاطر فشاری که بر روی شماست نتوانید به دیدگاه های جایگزین فکر کنید، به یاد داشته باشید که همیشه می شود یک مشکل را از دیدگاههای مختلفی مورد بررسی قرار داد. می توانید از طریق مشورت با دیگران و یا خواندن کتابهای تاب آوری، دیدگاه های جدیدی برای حل مسئله پیدا کنید و دیدگاه کنونی خود را وسیع تر کنید. وقتی با دیدگاهی جدید روبرو می شوید، سعی کنید پیش داروی نکنید و از خود نپرسید «آیا این نگرش جدید مشکل مرا حل خواهد کرد؟»، بلکه آنها را در عمل آزمایش کنید.
