اختلال سکوت انتخابی (مختص کودکان)

مشخصه ی سکوت انتخابی (selective) در کودکان ناتوانی مستمر برای صحبت در یک یا چند موقعیت اجتماعی و مشخصا در محیط مدرسه است. سکوت انتخابی با اختلال اظطراب اجتماعی ارتباط دارد اما اختلال مستقلی محسوب می شود . 

کودک با سکوت انتخابی ممکن است به طور کامل ساکت باشد یا بسیار کم صحبت کند، در برخی موارد این کودکان در مدرسه به جای تکلم با صدای بلند فقط نجوا می کنند. هرچند سکوت انتخابی اغلب پیش از 5 سالگی شروع می شود ، اما تا زمانی که از کودک انتظار نمی رود در مدرسه صحبت کند یا با صدای بلند بخواند ممکن است آشکار نشود.

اکثر این کودکان در موقعیت های پراسترس کاملا ساکت هستند ،اما برخی نجوا کرده و یا کلمات تک هجایی به کار می برند. به رغم افزایش خطر تاخیر در تکلم و فراگیری زبان در کودکان با سکوت انتخابی ،کودکان مبتلا به این اختلال وقتی در موقعیت های اضطراب زای اجتماعی قرار ندارند قادرند به خوبی صحبت کنند . 

برخی از این کودکان وقتی در مدرسه هستند از طریق تماس چشمی یا اشارات غیر کلامی ارتباط برقرار می کنند . کودکان مزبور در سایر موقعیت ها نظیر خانه و بسیاری محیط های آشنا روان صحبت می کنند . 

تصور می شود که سکوت انتخابی با جمعیت هراسی ارتباط دارد زیرا فقدان تکلم فقط در محیط های اجتماعی خاص بروز می کنند. 

درمان : 

درمان مطلوب برای این اختلال یک رویکرد چند وجهی یا استفاده از آموزش روانی برای خانواده ، CBT و در صورت لزوم داروهای SSRI است.

منبع: خلاصه ی روان پزشکی کاپلان و سادوک - جلد یکم