نقد مبنای مابعدالطبیعی خودگرایی اخلاقی برمبنای تشخصاز نگاه صدرا

خودگرایی اخلاقی نظریهای مربوط به اخلاق هنجاری است. ایده اصلی این نظریه، از نظر «این رند» رماننویس، و فیلسوف غیر دانشگاهی امریکایی این است که هر شخص باید منحصراً به دنبال منافع خودش باشد. ایده دیگر وی این است که عینیت گرایی، به معنای مورد نظر رند، در مابعدالطبیعه و معرفتشناسی، مستلزم خودگرایی اخلاقی در حوزه اخلاق است. وی با تأکید بر اینکه که هرچیزی در جهان خارج جزئی و خاص است و ما در خارج کلی نداریم، زمینه را برای تمسک خودگرایان اخلاقی بعدی به مفهوم در تمام موجودات خارجی، به منظور توجیه اولویت خود بر دیگران فراهم ساخت. این درحالی است که طبق « تشخص » خاصی از از آن وجود خارجی اشیا است و همان وجود، حقیقتاً کثیر و، در عین حال، حقیقتا واحد است. نتایجی که « تشخص » ، مبانی ملاصدرا مبنای متافیزیکی محکمی برای خودگرایی اخلاقی نخواهد ،« تشخص » در این مقاله حاصل می گردد این است که، اولاً: نه تنها بود، بلکه، ثانیاً: دیدگاههای بنیادین مابعدالطبیعی ملاصدرا در باب تشخص و تشکیک، میتواند به عنوان نوعی مقدمه یا مبنای مابعدالطبیعی برای فلسفه اخلاقی تلقی گردد که قائل به رعایت توازن میان منافع خود و منافع دیگران است.

Keywords:

خودگرایی اخلاقی , این رند , ملاصدرا , تشخص , حقیقت عینی واحد وجود