بررسی تاثیرات انرژی خورشیدی در شکل گیری بافت های شهری با تاکید بر توسعه پایدار و مصرف بهینه انرژی

بخش عمده ای از انرژی جهانی در شهرها به مصرف می رسد و یکی از عوامل تاثیرگذار بر این امر شکل بافت شهری است. باتوجه به نقش ضوابط و مقررات شهرسازی در شکلدهی به بافت های شهری، تدوین چارچوبی به منظور افزایش کارآمدی این ضوابط از منظر کارایی انرژی و استفاده حداکثری از انرژی خورشیدی و همچنین به عنوان ابزاری برای ارزیابی و ارائه الگوهای توسعه ضروری به نظر میرسد. در راستای نیل به این هدف، پژوهش حاضر نخست با شیوه مرور متون و تحلیل اسناد کتابخانه ای به استخراج تکنیک ها، متغیرها و پارامترهای تاثیرگذار انرژی خورشیدی بر کارایی انرژی و توسعه پایدار میپردازد و سپس با روش توصیفی-تحلیلی با تاکید بر تاثیرات انرژی خورشیدی در شکل گیری بافت های شهری از منظر توسعه پایدار و مصرف بهینه انرژی به تبیین و بررسی اهمیت این موضوع در حوزه شهرسازی پرداخته می شود. در پایان به منظور تبیین این فرآیند، باتوجه به مواردی که مورد ارزیابی قرار گرفت، برای هر یک از ملاحضات طراحی بر اساس فاکتور انرژی خورشیدی اصولی تعریف گردید. این پژوهش با تاکید بر تاثیرات انرژی خورشیدی در شکل گیری بافت های شهری و تاکید بر نقش آن ها در توسعه پایدار شهری و مصرف بهینه انرژی که می توانند در این راستا راهگشا باشند، می پردازد.

Keywords:

انرژی خورشیدی , توسعه پایدار , مصرف بهینه انرژی , انرژی های تجدیدپذیر , کارایی انرژی , مورفولوژی شهری