بررسی ضرورت توجه به تعاملات اجتماعی در راستای ارتقای کیفیت محیطی قرارگاه های رفتاری در بافت های فرسوده شهری(نمونه موردی : محله سنگ سیاه شیراز)

ضرورت وجود تعاملات اجتماعی در دنیای امروز بیش از پیش احساس می شود .انسان موجودی اجتماعی آفریده شده است و برای رسیدن به نیازهای مادی و معنوی خود ناچار به تعامل با دیگران است . در سال های اخیر به دلیل رشد شهرنشینی و زندگی مکانیکی ، افراد با انزوا طلبی و کاهش تعاملات اجتماعی روبه رو هستند. دیدگاه صرفا کالبدی معماران ، شهرسازان و مدیران شهری به بافت های فرسوده شهری و توجه نکردن به مشکلات فرهنگی ، اقتصادی ، زیست محیطی و اجتماعی آن ها شهر را به توده ای میان تهی تبدیل می نماید که ناهنجاری های اجتماعی و پیامدهای تخریب کننده ای را برای شهر به دنبال دارند . بدین منظور برای بالا بردن سطح کیفیت زندگی و برقراری تعاملات اجتماعی در این فضاها لازم است که تحولی عمده در زمینه ارتقا کیفیت محیطی و یا شکل گیری قرارگاه های رفتاری صورت پذیرد تا آسایش و آرامش روانی ساکنین در این بافت ها تا حد ممکن افزایش یابد.از این رو تحقیق پیش رو با هدف بررسی ضرورت توجه به تعاملات اجتماعی در راستای ارتقای کیفیت محیطی قرارگاه های رفتاری در بافت های فرسوده شهری است که به صورت موردی به محله سنگ سیاه شیراز پرداخته شده است. تحقیق حاضر از نظرهدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش آن توصیفی - تحلیلی است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 351 نفر و میزان پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ، (0,728) برآورد شده است که نشان از پایایی پرسشنامه دارد. ارزیابی کلی از وضعیت موجود شاخص های کیفیت محیط در محله سنگ سیاه شهر شیراز از طریق آزمون T تک نمونه ای حاکی از آن است که شاخص های نفوذپذیری ، غنای حسی و هویت و رنگ (حس ) تعلق بالاتر از متوسط و شاخص های گوناگونی ، خوانایی، راحتی و آسایش، انعطاف پذیری، پویایی و سرزندگی، تناسبات بصری و ایمنی و امنیت پایین تر از متوسط قرار دارند که نیازمند اصلاح وضع موجود و ارائه راهکارهایی در راستای ارتقای تعاملات اجتماعی در این تحقیق می باشد.

Keywords:

تعاملات اجتماعی , کیفیت محیطی , قرارگاه رفتاری , بافت فرسوده , محله سنگ سیاه شیراز