بررسی تاثیر برانبارش بر ضرایب همبستگی بین تابع مرجع و جاری حاصل از همبسته سازی متقابل نوفه لرزه ای

تداخل سنجی نوفه لرزه ای محیطی، به طور فزایندهای برای مطالعه تغییرات سرعت لرزهای مورد استفاده قرار می گیرد.در این روش از همبسته سازی نوفه لرزه ای، یکسری تابع روزانه حاصل می شود و در مقابل با برانبارش تعدادی از اینتوابع روزانه، یک تابع مرجع ایجاد می شود و در نهایت با مقایسه این توابع جاری با تابع مرجع در حوزه زمان یا فرکانستغییرات سرعتی پایش می شود. انتخاب تعداد روزهای برانبارش جهت ایجاد تابع مرجع حائز اهمیت است، چراکه اینتابع باید نمایانگر شرایط زمینه ای منطقه مورد مطالعه باشد. به طور کلی هر چقدر تابع مرجع از تعداد روز های بیشتریایجاد شده باشد، قابل اطمینان تر است اما مسئله ای که باعث محدودیت در این تعداد می شود، تفاوت بین تابع جاری ومرجع می باشد. از این رو برای افزایش همبستگی بین توابع جاری و مرجع، توابع جاری را از برانبارش های چند روزهایجاد می کنند. تنها الزام این است که تابع مرجع از تعداد روز های برانبارش بیشتری نسبت به تابع جاری حاصل شدهباشد. اما افزایش تعداد روز های برانبارش برای توابع جاری سبب کاهش دقت زمانی و در نتیجه ی آن، از دست دادنیکسری تغییرات می شود. از این رو انتخاب بهینه تعداد روزهای برانبارش برای توابع جاری در این گونه مطالعات اهمیتدارد. ما با استفاده از همبسته سازی نوفه ثبت شده در 2 ایستگاه لرزه نگاری در مجاورت ناحیه گسل مسبب زلزلهسفید سنگ با بزرگای 6.1 ریشتر، توابع جاری را حاصل نمودیم. این کار برای یک بازه 15 ماهه انجام شد، که 12 ماهقبل و 3 ماه بعد از وقوع زلزله را در بر میگرفت. تابع مرجع حاصل برانبارش تمام توابع حاصل شده است. با بررسیضریب همبستگی بین توابع جاری حاصل از برانبارشهای 5، 10، 15 و 30 روزه با تابع مرجع، دریافتیم که توابع حاصل از برانبارش 10 تا 30 روز همبستگی خوبی با تابع مرجع دارند و همچنین پس از وقوع زلزله ضریب همبستگی بین تابع جاری و مرجع به شدت کاهش می یابد.

Keywords:

برانبارش , ضریب همبستگی , همبسته سازی متقابل