نقش معماری در تامین آسایش حرارتی از طریق تاثیر عناصرطبیعی

امروزه با توجه به محدودیت منابع انرژی و لزوم صرفه جویی در مصرف آن، توجه به سازگاری معماری با اقلیم و طراحی بهینه ساختمانها ضروری به نظر میرسد. در گذشته بخش وسیعی از خانه های مسکونی به شکلی طراحی می شدند که کمترین مواجهه ساکنان با شرایط نامساعد اقلیمی در آن لحاظ شده باشد. حیاطهای مرکزی با بهره گیری از یک سری روش ها از جمله جانمایی حیاط، نسبت هندسی اضلاع، تناسبات موجود میان حیاط مرکزی و جداره ها، سایه اندازی و بهره گیری از عناصر طبیعی شرایط بهتری را جهت ارتقاء سطح کیفی زندگی ساکنان فراهم آوردهاند. با توجه به اینکه فضای باز یک ساختمان که نقش حیاط مرکزی در خانه های مسکونی گذشته را ایفا میکند، میتواند در جهت رسیدن به آسایش موثر باشد، در تحقیق حاضر به آسایش حرارتی در فضای باز و عوامل موثر بر آن پرداخته شده است. در کنار عوامل اقلیمی، عواملی چون هندسه شهری، جنس و رنگ مصالح، پوشش گیاهی و آب مواردی هستند که از سوی طراحان شهری و معماران به عنوان راهکارهای اقلیمی تاثیرگذار بر آسایش حرارتی مطرح می شوند و در این مقاله به نقش پوشش گیاهی و آب پرداخته شده است. پوشش گیاهی و آب می توانند از طریق تاثیر بر ویژگیهای خرداقلیم مجاور خود شامل دما، رطوبت، تابش خورشیدی و سرعت باد آسایش حرارتی را تحت تاثیر قرار دهند.

Keywords:

آسایش حرارتی , حیاط مرکزی , پوشش گیاهی , آب