تعامل نقش مایه ها و ویژگی های هنری مکاتب نگارگری ایرانی با نظری به نگاره های گذر سیاوش از آتش

؛ آزمون آتش سیاوش که عموما با عنوان گذر سیاوش از آتش شناخته می شود، بیشترین شمارنگاره های تاریخ نقاشی ایران را به خود اختصاص داده است؛ قریب دویست تصویر به جا ماندهاز این مجلس، دلیلی بر این مدعاست. موضوعی که هرچند بیش از هر مکتب، در شیراز تصویرمی گردد، اما در تمامی اعصار حضوری پررنگ دارد. وجود این تعداد نگاره، آن هم با موضوعیکسان، این امکان را فراهم می آورد که با تطبیق تعداد متنابهی از نمونه های یاد شده، چگونگیارتباط و تعامل نقش مایه های تصویری و ویژگی های هنری مکاتب گوناگون نگارگری، موردمطالعه قرارگیرد. زیرا این منظومه، نه تنها در تمامی ادوار، بلکه به کرات در هر دوره و زمان،تصویر شده است. از ای نرو مقاله ی تحقیقی حاضر سعی دارد با رویکردی توصیفی تحلیلیو تطبیقی، تعدادی از نگاره های گذر سیاوش بر آتش را هم زمان با مطالعه ثقل صور و عناصر تصویری در مکاتب و اعصار گوناگون بررسی کند. چراکه مسلما ویژگی های هنریهر سبک، موضوع اولیه را تحت-الشعاع قرار داده و الزام استفاده از نقش مایه ها، رنگ ها وترکیب بندی های خاصی را اعمال می کرده است.

Keywords:

گذرسیاوش از آتش , شاهنامه , نگارگری ایرانی , نقش مایه های نمادین