ارزیابی و شناخت هندسه کاربردی عصر تیموری در طراحی بقعه مولانا زین الدین ابوبکر تایبادی

خراسان بزرگ در عصر تیموری دارای تحولات بسیار چشمگیری در ساخت مقبره سازی صوفی، می گردد. مقبرهمولانا ابوبکر تایبادی از این حیث مستثنا نیست. این مقبره در سال 848 ق/ 1444 م به دستور پیر احمد خوافی وزیرشاهرخ تیموری جهت مسجد و نمازخانه توسط بزرگترین معماران دوره تیموری (دو برادر به نام های غیاث الدین وقوام الدین شیرازی) در شهر تایباد بنا شد. آن چیزی که این بنا را از حیث مطالعات معماری و باستان شناسی برجستهمی کند، بهره گیری معمار از هندسه کاربردی عصر تیموری، در ساخت آن می باشد. در این پژوهش با اتخاذ رویکردتحلیلی، استفاده از منابع کتابخانه ای، ثبت و مشاهده میدانی می توان گفت یکی از ویژگی های متمایز معماری دورهتیموری بهره گیری هر چه بیشتر از هندسه در طرح های معماری است که نمود آن را می توان در پلان، ایوان رفیع وگنبدخانه بقعه مولانا زین الدین ابوبکر تایبادی مشاهده کرد. با تحلیل هندسی این بنا میتوان اظهار داشت که معمار درطراحی این بنا از مشتقات 3 ،√ 5 √و 2 √ بهره گرفته است.

Keywords:

هندسه کاربردی , عصر تیموری , بقعه مولانا زین الدین ابوبکر تایبادی