طراحی حجمی و ساخت هاضم بی هوازی به منظور تولید گاز متان

امروزه انرژی از اهمیت خاصی برخوردار است. با توجه به نیاز روز افزون به انرژی و کمبود انرژی فسیلی، از انرژیتجدید پذیر استفاده می گردد. بیوگاز می تواند در مصارف روستایی بخصوص مناطق دور افتاده استفاده گردد. رآکتور قلبواحد بیوگاز می باشد. طراحی اصولی هاضم بی هوازی باعث افزایش بهره وری تولید گاز متان می گردد. در این تحقیق باهدف طراحی هاضم بی هوازی سه روش طراحی حجمی هاضم 1- بر اساس میزان بیوگاز مصرفی، 2- میزای سوبسترای موجود 3- بر اساس فرمول شیمیایی سوبسترا بررسی شده که بر اساس شرایط می توان انتخاب نمود. در ایران عدم وجود دانش فنی در زمینه طراحی و ساخت رآکتور، مشکلات اساسی را در استفاده از این انرژی پاک به وجود آورده است. در اینتحقیق با رسیدن به دانش فنی طراحی هاضم بی هوازی (رآکتور)، سعی بر آن شد تا سامانه پایلوت هضم بی هوازی طراحی وساخته شود. این طراحی بر مبنای نیاز به حجم معینی بیوگاز انجام گرفته است. اولویت اول مقدار گاز مورد نیاز برای پخت وپز روستایی در نظر گرفته شد. مقدار حجم مورد نیاز گاز برای ذخیره سازی یک روزه در خود هاضم، برابر 77 لیتر می باشد.حجم نهایی هاضم برابر مجموع حجم ذخیره گاز و حجم تخمیر می باشد که برابر است با 400 لیتر محاسبه گردید. بیش ترینمقدار درصد متان تولیدی 79 درصد و مقدار بیوگاز تولیدی 205 لیتر ثبت گردید. مقدار کل بیوگاز تولیدی در 40 روز4040 لیتر بود. مهم ترین نتیجه حاصل از این پژوهش، دستیابی به دانش فنی طراحی و ساخت و بهینه سازی یک هاضمبیوگاز می باشد. به ویژه آن که سعی بر آن شده است که نیازمندی های داخلی را برآورده نماید و قابلیت بهره گیری در سطوحمختلف کاربری و تحقیقات آتی را داشته باشد.

Keywords:

انرژی , بیوگاز , دانش فنی , طراحی , هاضم