تاثیر محیط آموزشی و رسانه های ارتباط جمعی بر جامعه پذیری سیاسی دانشجویان دانشگاه شیراز

هدف مقاله بررسی تاثیر محیط آموزشی و رسانه های ارتباط جمعی بر جامعه پذیری سیاسی دانشجویان دانشگاه شیراز است. شیوه پژوهش در این تحقیق پیمایشی است. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه و از یک نمونه 400 نفری از 12500 نفر دانشجویان دانشگاه شیراز در سال 1396 گردآوری شد. اساس نظری پژوهش نظریه کارکردگرایی ساختاری است. جامعه پذیری سیاسی در سه بعد آگاهی سیاسی و نگرش های سیاسی و ارزش های سیاسی بررسی شد. متغیرهای مستقل در 7 بعد دسته بندی شدند: عوامل خانوادگی؛ عوامل شخصی و جمعیتی؛ ارتباط با هم سالان؛ تعهد مذهبی؛ محیط آموزشی؛ فعالیت داوطلبانه در انجمن ها؛ رسانه های ارتباط جمعی.در این نوشتار تاثیر محیط آموزشی و رسانه های ارتباط جمعی بر جامعه پذیری سیاسی دانشجویان، مد نظر است به منظور آزمون فرضیات از آزمون تی، تحلیل واریانس و رگرسیون دومتغیره و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین سطح تحصیلات، رشته تحصیلی دانشجویان قبل از ورود به دانشگاه و دانشکده ای که در آن تحصیل می کنند و جامعه پذیری سیاسی آن ها ارتباط است، درحالی که ارتباطی بین استفاده سیاسی از رسانه ها ارتباطی و گرایش به استفاده از این رسانه مشاهده نشد. نتیجه کلی پژوهش نشان داد که محیط آموزشی دانشگاه به مراتب بیشتر از عوامل بیرونی بر جامعه پذیری سیاسی دانشجویان تاثیر دارد.

Keywords:

آموزش , محیط , رسانه های ارتباط جمعی , جامعه پذیری سیاسی , دانشجو , دانشگاه شیراز