بررسی شواهد تجربی هوش معنوی: بازداری از خشم و غذا

امروزه محققین به دنبال پایه های زیستی سازه های روانشناختی هستند. هوش معنوی به عنوان سازه اینسبتا جدید مطرح شده و یکی از جنبه های آن ظرفیت مشارکت در رفتار بافضیلت است که بازداری مولفهروانشناختی اصلی ویژگی فضیلت است. ناتوانی در بازداری می تواند موجب افزایش خشم و تمایل به غذا شود،بنابراین پژوهش حاضر به دنبال بررسی شواهد تجربی هوش معنوی براساس بازداری در این دو مولفه است. مطالعهاز نوع همبستگی و جامعه آماری آن 100 نفر دانشجوی دختر 18 تا 25 ساله که با روش دردسترس انتخاب شدند.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه هوش معنوی کینگ و تکالیف کامپیوتری دات پروب و برو/نرو با محتوای خشم وغذا استفاده شد. داده ها با ضرایب همبستگی پیرسون در SPSS21 تجزیه وتحلیل شدند. هوش معنوی با خطای غفلت خشم (p=0/692, r=0/049)، خطای انجام خشم (p=0/65, r=0/046) و سوگیری خشم (p=0/26, r=0/114) رابطه معناداری نداشت. همچنین بین هوش معنوی با خطای غفلت غذا (p=0/6, r=0/053)، خطای انجام غذا (p=0/495, r=0/069) و سوگیری غذا (p=0/489, r=0/070) رابطه معناداری حاصل نشد. براساس نتایج پژوهش حاضر، بنظر میرسد که دو عامل ناتوانی در بازداری خشم و تمایل به غذا برای سنجش پایه های فیزیولوژیک هوش معنوی کافی نیست. احتمالا هوش معنوی همانند تجربه دینی می تواند در افراد مختلف مشاهده شود و با مجموعه ای نظام مند از ساختارهای فیزیولوژیک مغز در ارتباط است. بنابراین برای یافتن پایه ای تجربی از هوش معنوی، پیشنهاد می شود کارکرد کلی تری از مغز سنجیده شود.

Keywords:

هوش معنوی , بازداری , خشم , تمایل به غذا , تکلیف کامپیوتری روانشناختی