تاثیر آموزش به شیوه ایفای نقش و جیگ ساو بر خودکارآمدی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روشهای تدریس ایفای نقش و جیگ ساو بر خودکارآمدی دانش آموزان است. روشپژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامیدانش آموزان مقطع ابتدایی استان گلستان است که با روش نمونه گیری خوشه ای از بین شهرستان های استان گلستان بهطور تصادفی شهرستان آق قلا انتخاب شد و به قید قرعه یکی از مدارس ابتدایی شهرستان انتخاب شد سپس از بینپایه های تحصیلی پایه ششم به طور تصادفی انتخاب شد و از بین دانش آموزان آن، آن دسته از دانش آموزانی که داراینمره خوب و خیلی خوب در درس مطالعات اجتماعی و انظباط خوب و خیلی خوب داشتند به عنوان نمونه پژوهشیانتخاب شدند که در نهایت 42 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهخودکارآمدی بود این پرسشنامه توسط آلبرت بندورا (1992) ساخته شد که دارای 25 گویه بوده و روایی آن توسطمتخصصان حوزه روانشناسی و علومتربیتی تائید شد و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرنباخ 0/75 بدست آمد.یافته های پژوهش حاضر نشان داد که روش تدریس ایفای نقش و جیگ ساو تاثیر مثبت و معناداری بر خودکارآمدیدانش آموزان دارند (p<0/01) به عبارتی روش تدریس ایفای نقش و جیگ ساو سبب افزایش خودکارآمدی دانش آموزانمی گردند اما روش تدریس جیگ ساو نسبت به روش تدریس ایفای نقش تاثیر بیشتری بر خودکارآمدی دانش آموزان دارد.

Keywords:

آموزش , ایفای نقش , جیگساو , اضطراب ریاضی , دانش آموزان