اثر توسعه مناطق مسکونی در مجاورت کانالهای آبیاری

استان تهران در بین استانهای کشور دارای بیشترین رشد جمعیت با نرخ 2/67 درصد می باشد. درحالیکه متوسط نرخ رشد جمعیت کشور 1/5 درصد است. تمرکز جمعیت در شهر تهران موجب بالا رفتن هزینه های اسکان و زندگی در مرکز استان (شهر تهران) گردیده است. بنابراین رشد و سرریز جمعیت به سمت حومه شهرستانهای اطراف سوق داده می شود. افزایش بی رویه و بدون برنامه ریزی جمعیت نه تنها موجب نابسامانی امورات شهرهای استان گردیده، بلکه عوارض آن دچار شبکه های آبیاری استان نیز شده است. شبکه های آبیاری و زهکشی ورامین – پاکدشت که در حدود 35 کیلومتری شرق و جنوب شرق تهران گسترده شده از عوارض توسعه شهری و رشد جمعیت در امان نمانده است. با توسعه روستاها و شهرکهای اطراف کانالهای آبیاری، بتدریج دامنه ساختمانهای مسکونی به حریم کانالها نزدیک شده و مسائل و مشکلات فراوانی را از نظر بهره برداری و نگهداری و زیست محیطی ایجاد نموده است. ادامه یفتن این روند ممکن است در سالهای نه چندان دور سبب بوجود آمدن فجایع زیست محیطی جبران ناپذیر گردد که براحتی درمان و اصلاح آن امکان پذیر نباشد. لذا باید از همین الان توسط اندرکاران ذیربط راه حلهای اساسی و پایدار اندیشیده و بکار گرفته شود. این مقاله صرفا به بررسی مسائل و مشکلات بوجود آمده در ارتباط با موضوع مذکور که برای یکی از کانالهای درجه 2 شبکه آبیاری ورامین به نام کانال R بوجود آمده می پرداز. امید است راه کارهای ارائه شده و برنامه های پیشنهادی راه گشای حل مسائل برای سایر کانالها و شبکه های آبیاری مشابه باشد.