سازه آبی قنات با قدمت دیرینه خود از دیرباز به عنوان عامل اصلی حیات در نواحی بیابانی و حواشی کویر ایران مطرح بوده و تاب آوری و دوام آن در برابر تهدیدها در طی دورانهای مختلف توجه صاحبنظران علوم اجتماعی، جغرافیا، میراث فرهنگی، آب و سازه را به خود جلب نموده و آن را به میراث جهانی تبدیل کرده است. در این مقاله با تاکید بر ابعاد زیست محیطی و اقتصادی قنات ابتدا به بررسی مفاهیم ظرفیت برد و تابآوری پرداخته شده و سپس برخی از موارد سازگاری قنات با محیط زیست مورد بررسی قرار گرفته و ابعاد اقتصادی آن نیز برجسته شده است. در ادامه به استفاده از ظرفیت های جلب گردشکری قنات جهت تقویت بعد اقتصادی آن تاکید شده است. در انتها معضلات زیست محیطی و اقتصادی ناشی از بی توجهی به قنات و استراتژیهای جلوگیری از مخاطرات مربوط به قنات در نواحی شهری و روستایی پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد که بخشی از سیر تکاملی دانش قنات در جهت سازگاری با محیط زیست صورت گرفته است و در حال حاضر می توان از پتانسیل گردشگری در حد ظرفیت برد منطقه برای تقویت بعد اقتصادی برخی از قنات ها بهره برد. تقویت زیرساخت های شهری و ایجاد امکانات دستیابی به منطقه می تواند شرایط گردشگری قنات های بسیار زیادی را فراهم آورد تا از این طریق با ایجاد فرصت برای تقویت بعد اقتصادی قنات روند احیای قنات ها را تقویت نمود و ضمن افزایش آگاهی و ارتقای فرهنگ همجواری با قنات برای عموم، با رعایت ضوابط و راهکارهای پیشگیرانه از بروز برخی معضلات زیست محیطی و خسارات اقتصادی مربوط به قنات جلوگیری به عمل آورد.