مروری بر خواص رئولوژیکی و تریبولوژیکی نانو روغن ها

موتورهای احتراق داخلی امروزه گستردهترین و پراستفادهترین انواع موتورها می باشند و بیشترین کاربرد آنها در اتومبیل ها، کامیون ها و سایروسایل نقلیه است. موتورها یکی از سیستم هایی هستند که به واسطه حرکت و لغزش نسبی اجزای آنها دائما در معرض اصطکاک و به دنبال آنسایش می باشند. به منظور حفاظت از اجزای آنها ، روغن موتور به عنوان مادهی روانکار مورد استفاده قرار می گیرد. کارایی و طول عمر روغنموتور می تواند با اضافه شدن انواع افزودنی ها به آن افزایش یابد. نانوذرات افزودنی از طریق واکنش دادن با سطوح اصطکاکی و تشکیل فیلممحافظ، ورود به سطوح تماس و رسوب کردن و تبدیل کردن لغزش بین سطوح جفت شونده به غلتش سبب بهبود کیفیت سطح قطعات می شوند.یکی از انواع افزودنی هایی که اخیرا بسیار مورد توجه واقع شدهاند نانوذرات اکسیدی میباشند. در این مقاله با مروری بر اثر افزودن نانوذراتاکسیدی به روغن موتور بر روی خواص رئولوژیکی و تریبولوژیکی آن مشاهده شده است که ویسکوزیته نانوروغنها با افزایش غلظت نانوذراتافزایش و با افزایش دما کاهش می یابد. نانوذرات عمدتا به عنوان جداکننده بین سطوح عمل می کنند و با کاهش سطح تماس اصطکاک را کاهشمی دهند و همچنین با تجمع و رسوب کردن به پر شدن فواصل و ناهمواری های سطح منجر می شوند که یکی از مکانیزم های سایش است.تحقیقات و مطالعات آینده میبایستی به سمت توسعه و پیشرفت نانوافزودنی های نوین، روانکارهای اصلاح شیمیایی شده، روانکاری هیبریدیبرای مصارف خودرویی و صنعتی، مکانیزم های جدید روانکاری و سایر عوامل عملکردی مختلف که خواص تریبولوژیکی روانکارها را تحت تاثیرقرار می دهند، هدایت شود.

Keywords:

روانکار , نانو روغن , ویسکوزیته , اصطکاک , سایش