تاثیر نوع بیان آموزشی بر انگیزش درونی و یادگیری حرکتی دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر نوع بیان آموزشی برانگیزش درونی و یادگیری حرکتی دانشجویان بود. 48 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان به شکل تصادفی در قالب سه گروه تحت سه نوع بیان آموزشی (حمایت کننده استقلال، کنترل کننده و خنثی) قرار گرفتند. هر سه گروه ابتدا یک فیلم آموزشی یکسان از پرتاب دارت را به شکل بی صدا مشاهده کردند. سپس 21 پرتاب (پیش آزمون) انجام داده و آنگاه هر گروه فیلم آموزشی مخصوص خود را دیدند. آموزش ها در فیلم دوم طوری طراحی شده بود که باوجود اطلاعات تکنیکی یکسان، درجات مختلفی از حق انتخاب یا اجبار را برای اجرای تکلیف فراهم می نمود. متعاقبا هر گروه 51 پرتاب به عنوان آزمون اکتساب (پس آزمون) انجام دادند. در روز دوم همه گروه ها بدون دریافت آموزش، 21 پرتاب (آزمون یادداری) انجام دادند. همه شرکت کنندگان بعد از پیش آزمون، پس آزمون و آزمون یادداری پرسش نامه انگیزش درونی مک ایولی و همکاران (1991) را تکمیل نمودند. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که بیان آموزشی در گروه حمایت کننده استقلال با بهبود انگیزش درونی در این گروه، یادگیری را به طور معناداری ارتقا داد.

Keywords:

بیان آموزشی , انگیزش درونی , حق انتخاب ادراک شده , یادگیری