نقش سبک های فرزند پروری و تعارض های والد و فرزند در احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان پسر متوسطه اول شهر بیرجند

مدرسه و خانواده میتواند نقش برجسته ای در بهبود سلامت روانی دانش آموزان داشته باشد، بخصوص که دانش آموزان بخش اعظمی از زمان خود را در مدرسه و خانواده سپری میکنند. پژوهش حاضر باهدف کشف رابطه بین سبکهای فرزند پروری و تعارض والد - فرزند بااحساس تعلق به مدرسه صورت گرفته است. این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است که جامعه آماری آن را دانش آموزان شهرستان بیرجند تشکیل میدهند. نتایج نشان داد که بین مولفه های تعارض والد- فرزند استدالل، پرخاشگری کالمی و فیزیکی بااحساس تعلق رابطه معکوس و غیرمستقیمی وجود دارد. همچنین همبستگی بین مولفه سبک فرزند پروری مقتدرانه بااحساس تعلق به مدرسه مثبت، اما بین سبک فرزند پروری سهل گیرانه و استبدادی بااحساس تعلق به مدرسه ضریب همبستگی منفی است و نشان دهنده وجود رابطه معکوس و غیرمستقیم بین این دو متغیر است. بر اساس نتایج میتوان گفت که هر چه تعارض والد- فرزند بیشتر شود، از احساس تعلق به مدرسه کاسته میشود، همچنین سبک فرزند پروری سهل گیرانه و استبدادی زمینه کاهش تعلق به مدرسه را فراهم میکند اما سبک فرزند پروری مقتدرانه موجب احساس تعلق بیشتر به مدرسه میشود.

Keywords:

سبکهای فرزند پروری , تعارض والد و فرزند , تعلق به مدرسه