تاثیر عوامل کیفی محیط بر میزان اختلال بیش فعالی نقص توجه کودکان در مراکز آموزشی درمانی

اختلال نارسایی توجه بیش فعالی اختلال رفتاری شایع در دوران کودکی است و دارای علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری دربیمار می باشد. این اختلال یکی از شایع ترین اختلال های شناختی و رفتاری کودکان سنین مدرسه است که با توجه به احتمال باقی ماندن تا بزرگسالی و طولانی مدت دوره آن، از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی برخی از اصول طراحی فضاهای آموزشی درمانی ویژه این کوکان با تاکید بر بهره گیری از قابلیت های محیطی موثر بر رفتار این کودکان و رویکرد کاهش اختلال بیش فعالی نقص توجه در آنان است. در این نوشتار با استفاده از روش تحقیق کیفی و تحلیلی، به بررسی پژوهش های انجام شده در این زمینه و مقایسه نظریه های مرتبط و یافتن ارتباط میان آن ها در حیطه های روانشناسی محیط و طارحی معماری پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد، محیط های ساخته شده با داشتن ویژگی هایی ساختاری چون انسجام، خوانایی، رمز و راز و پیچیدگی بر در افزایش تمرکز و کاهش تکانشگری کودکان موثر است.

Keywords:

بیش فعالی , تکانشگری , نقص توجه , مراک آموزشی درمانی