بررسی موانع موجود در ساختمان های عمومی برای معلولین و علل عدم تحقق اهداف مناسب سازی در ایران

با عنایت به درصد شیوع معلولیت درکشور بالغ بر 6/5 میلیون معلول وجود دارد که از این تعداد 320،000 نفر دارای معلولیت جسمی حرکتی ، 900،000 نفر معلول ذهنی، 500،000 نفر افراد با اختلال بینایی و 400،000 نفر افراد با اختلال شنوایی هستند که همگی آنها نیازمند برخورداری از دسترسی به سیستم های عمومی جامعه از جمله مراکز درمانی، تجاری، اداری و خدماتی، تفریحی، حمل و نقل، صنعتی، همچنین مراکز آموزشی و مذهبی خواهند بود. اتخاذ تمهیداتی به منظور برخورداری و در اختیار گذاری خدمات این مراکز، خود دلیلی بر به رسمیت شناختن حقوق اجتماعی این افراد و رعایت اصل برابر سازی فرصت ها برای کلیه اقشار جامعه خواهد بود. مقاله فوق با بررسی جوانب حقوقی مرتبط با بحث مناسب سازی محیط های شهری و ساختمان های عمومی برای معلولین به معرفی مشکلات و موانع موجود در این اماکن پرداخته است، ضمن آنکه به ارائه پیشنهادات در راهبردهایی عملیاتی به جهت رفع موانع مدکور بهمنظور رعایت حقوق شهروندان با ناتوانی های مختلف در دسترسی، آزادی فعالیت در فضاهای شهری می پردازد.

Keywords:

ساختمان های عمومی , مناسب سازی , حقوق شهروندی , فضای شهری