تحلیل نمادهای شعر پایداری در اشعار احمد شاملو بر پایه نقد اسطوره شناختی

احمد شاملو با بهره­گیری از درون مایه­های اساطیری نمادین و رمزآلود در آفرینش و ترسیم فضای اسطوره‎ای در اشعارش همواره کامیاب بوده است. شاملو از شاعرانی است که هر­چند میزان پرداختن وی به اسطوره و جنبه‎های حماسی نسبت به بعضی شاعران معاصر کمتر است؛ ولی توانسته است نمودهای زیبایی از اسطوره­سازی را هر چند اندک در شعر خود عرضه کند و به ویژه در عرصه شعر پایداری، به بازآفرینی اسطوره­های کهن و آفرینش اسطوره­های تازه بپردازد. وی با خارج نمودن قالب اصلی اسطوره از فضای کهن اسطوره‎ای خود، از آن به عنوان نمادی تاثیرگذار در صحنه سیاسی و اجتماعی بهره برده است تا شرایط نابسامان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی جامعه مورد ستم خود را اصلاح کند. این جستارکه با روش تحلیلی- توصیفی انجام گرفته است، نشان می‎دهد که وی همواره با بهره­گیری از نمادها در بازآفرینی اسطوره‎ها توانمند بوده و با توجه به نیازهای جامعه‎اش به اسطوره‎آفرینی پرداخته است­؛ همچنین بسیاری از اشعار شاملو بر پایه بن‎مایه های اسطوره‎ای بنا شده است. پژوهش­هایی درباره شعر شاملو از دیدگاه نقد اسطوره شناختی صورت گرفته است؛ اما این مقاله، نخستین پژوهشی است که به گونه­ای ویژه، نمادهای اساطیری مرتبط با ادبیات پایداری در شعر شاملو را مورد بررسی و تحلیل قرار می­دهد.

Keywords:

اسطوره , نماد , ادبیات پایداری , احمد شاملو