اثربخشی پاروکستین بر علایم شناختی و هیجانی اختلال اضطراب اجتماعی

خلاصه:     مقدمه: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی با شناسه کارآزمایی  4N20171228038109 است ، که با هدف بررسی اثربخشی داروی پاروکستین بر اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد.    روش کار: جامعه ی آماری این پژوهش، شامل کلیه مراجعه کنندگان به مراکز خدمات روانشناسی و مطب های خصوصی روانپزشکی با تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی در سطح شهر مشهد بود که در سال 96-1395 در مرکز تخصصی روانشناسی انجام شد. در پژوهش جاری 24 نفر از این بیماران به شیوه هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در گروه ها جایگزین شدند. ابزارهای اندازه گیری متغیرهای پژوهش که شامل پرسشنامه های مقیاس اضطراب اجتماعی اسپین(2000)، افسردگی بک-2، مقیاس فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت(1989)، پیامدهای رویدادهای منفی اجتماعی ویلسون و رپی(2005) می باشد، قبل و بعد و 3ماه بعد از دارو درمانی با پاروکستین، مورد ارزیابی قرار گرفتند.     نتایج: تحلیل آماری داده های پژوهش جاری با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، نشان می دهد که به طور کلی، داروی پاروکستین در سطح معناداری (0/05 > p) بر متغیرهای وابسته موثر واقع شده است.                            نتیجه گیری: پاروکستین، بر اکثر خرده مولفه های متغیرهای وابسته، به طور معنادار در مرحله پس آزمون اثربخش بوده است و در مرحله پیگیری اثربخشی معناداری به لحاظ آماری نداشته است. گروه کنترل نیز هیچ تفاوت معناداری در سه مرحله ی آزمون دیده نمی شود.

Keywords:

دارو درمانی , افسردگی , اضطراب اجتماعی , ترس از ارزیابی منفی , کیفیت زندگی