ارزیابی روند توسعه کالبدی – فضایی شهر ساری در دو دهه اخیر 1375-1395 با استفاده از مدل آنتروپی شانون

الگوی رشد و توسعه کالبدی یا شکل شهر به عنوان الگوی فضایی فعالیت های انسان در برهه خاصی از زمان تعریف می شود و به دو دسته اصلی گسترش افقی یا پراکندگی شهری و الگوی شهر فشرده تقسیم می گردد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی روند الگوی رشد و توسعه کالبدی – فضایی شهر ساری است. روش تحقیق در پژوهش حاضر تحلیلی - تطبیقی بوده و برای تحلیل نوع گسترش شهر ساری از مدل کمی آنتروپی شانون استفاده شده است. با توجه به وجود موانع موجود پهنه ای، خطی و کانونی در اطراف شهر ساری نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که تدوین ضوابط متراکم سازی در شهر و اختصاص زمینه ای غیرکشاورزی برای ایجاد مناطق عملکردی خاص و جلوگیری ازتغییر کاربری اراضی زراعی، باغی، جنگلی، مدیریت یکپارچه، استفاده بهینه از زمین و اولویت بندی اصولی کاربریها، متناسب با ضرورت های توسعه از جمله مواردی هستند که در جهت ساماندهی توسعه شهری باید مدنظر قرار گیرد. با توجه به شرایط حاکم بر شهر، مشخص شد که در دوره زمانی 1375-1385 رشد و گسترش شهر به صورت فشرده و تقریبا همگام با رشد جمعیت بوده، اما از دهه 1385 به بعد پدیده رشد بیقواره شهری (اسپرال) در شهر ساری اتفاق افتاده است. بر این اساس با توجه به لزوم ساماندهی و هدایت توسعه شهری به صو رت معقول و منطقی، لزوم تغییر آن و استفاده از راهکارهایی جهت فشردگی بیشتر از پیش احساس می گردد.

Keywords:

توسعه کالبدی – فضایی , گسترش افقی , الگوی فشرده , آنتروپی شانون , شهر ساری