ارزیابی آسیب پذیری و روش های بهسازی و مقاوم سازی در بافت فرسوده شهری(مورد مطالعه: منطقه پانزده تهران)

کشور ایران مهد یکی از قدیمی ترین تمدنهای جهان است و از نظر معماری و مهندسی ساختمان، چه در دوره قبل از اسلام، بویژه در عهد ساسانیان و چه بعد از اسلام دارای شاهکارهایی بوده است که بخشی از آن امروز هم باقی است و جزو گران بهاترین میراثهای فرهنگی کشورمان محسوب می شود و حفظ این آثار از گزند حوادث طبیعی بویژه زلزله از اهمیت بسیار برخوردار است. بافت شهری که توسط نسل های گذشته ما ساخته شده است و تقریبا عمری بیش از هشتاد سال دارند به عنوان بافت قدیم می شناسند. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی آسیب پذیری و روش های بهسازی و مقاوم سازی در بافت فرسوده شهری با روش توصیفی- تحلیلی در منطقه پانزده تهران می باشد. نتیجه پژوهش در رابطه با آسیب پذیری بافت فرسوده نشان می دهد به طور کلی کاهش کارایی هر پدیده و عدم رسیدگی، نگهداری و تجدید حیات، فرسودگی آن را در پی دارد. هنگامی که حیات شهری در محدوده ای از شهر، به هر علتی رو به رکود می گذارد و کوششی جهت رونق مجدد آن صورت نمی گیرد، بافت شهری آن محدوده در روند فرسودگی قرار می گیرد. فرسودگی در بافت های شهری بر کالبد بافت و همچنین فعالیت های اجتماعی و اقتصادی آن تاثیرگذار است. فرسودگی کالبدی و فرسودگی حیات اجتماعی و اقتصادی بافت، در یک رابطه متقابل به تشدید یکدیگر کمک کرده و موجب رکود حیات شهری و تنزل شدید کیفیت زیست می گردد.

Keywords:

آسیب پذیری , بهسازی , مقاوم سازی , بافت فرسوده شهری