بررسی تحقق حقوق شهروندی در راستای حکمروایی مطلوب شهری

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 748

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CEUCONF07_590

تاریخ نمایه سازی: 22 مرداد 1399

Abstract:

شهروند به افرادی گفته می شود که با یک دولت دموکراتیک وابستگی حقوقی سیاسی داشته و مطابق قانون اساسی و سایر قوانین ملی آن کشور از تمام حقوق و آزادی های بشری به طور عادلانه و یکسان برخوردارند. پس به تمام کسانی که ساکن و مقیم یک کشور باشند، اعم از اتباع و بیگانگان، شهروند می گویند. یکی از ضروریات زندگی اجتماعی، قاعده مند کردن روابط افراد و جلوگیری از هرج ومرج و بی ثباتی در جامعه است. به همین دلیل، آگاهی از حقوق شهروندی موجب می شود که مشارکت شهروندان در امور جامعه پایدارتر، مستمرتر، مسئولانه تر و مفیدتر شود. این نوع آگاهی از حقوق و تعهدات شهروندی، همچنین زمینه ساز پاسخگویی مدیران و مسئولان نسبت به شهروندان هم خواهد شد. اما واقعیت های اجتماعی نشان می دهد که اکثر افراد جامعه نسبت به حقوق شهروندیشان آگاهی لازم را نداشته و معتقدند که بیشتر از آن که از حقوقی برخوردار باشند، بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر نقش تاثیر گذار شهرداری در حقوق و تکالیف شهروندی با رویکرد مشارکتی با روش توصیفی تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد شهروندان و مدیران در هر شهر مجموعه ای از حقوق و تکالیف را دارند که بی اعتنایی به آن سبب ایجاد الیگارشی و هرج و مرج می شود. در نگاه اول شاید نخستین و مهم ترین رسالت مدیران شهری، ارایه مجموعه خدماتی باشد که تحت عنوان خدمات شهری اعم از رفت و روب معابر، احداث خیابان ها، رفع سد معبر و بازگشایی مسیل ها شناخته می شود، اما حقیقت آن است که شهروندان حقوق بنیادین دیگری نیز برعهده مدیران شهری دارند. و در همین راستا وظیفه مدیریت شهری دو چندان می باشد. همچنین ایجاد نظام حکمرانی مطلوب و تحقق بستری برای ایفای نقش فعال شهروند در عرصه اداره امور کشور، دو گام اساسی در عملکرد دولت های پست مدرن است که به دلیل ایجاد تحول شگرف در اندیشه حقوق شهروندی، بررسی نظری مفهوم آن را بیش از پیش در حقوق امروز حائز اهمیت کرده است.

Authors

حسن مهدی خانی

کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری