رابطه بین مهارتهای ارتباطی مدیران و بهبود روابط انسانی در سازمان های دولتی شهرستان شوشتر

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی بین مهارت های ارتباطی مدیران و بهبود روابط انسانی در سازمان های دولتی شهرستان شوشتر انجام شده است. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوه پردازش داده ها از نوع تحقیقات همبستگی- پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی مدیران سطوح مختلف مدیریتی سازمان های دولتی شهرستان شوشتر به تعداد 127 نفر می باشد که از این میان تعداد 95 نفر به عنوان حجم نمونه با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی و براساس فرمول تعیین حجم نمونه کرجسای و مورگان انتخاب شد: برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه: مهارت های ارتباطی بارتون (1990) با 18 سوال که دارای سه خرده مقیاس : مهارت های کلامی ، شنود و بازخورد و پرسشنامه بهبود روابط انسانی محقق ساخته با 26 سوال که دارای پنج مولفه : بهبود روابط انسانی درون سازمانی ، بهبود روابط انسانی برون سازمانی ، بهبود روحیه کارهای جمعی و مشارکت پذیری کارکنان، کنترل و کاهش تنش و تعارضات درون سازمانی ، بهبود اخلاقی حرفه ای کارکنان می باشد، استفاده شده است.مقیاس پاسخ گویی به هر دو پرسشنامه مبتنی بر طیف پنج درجه ای لیکرت است. پس از تایید محتوایی پرسشنامه ها توسط کارشناسان ، ضرایب پایایی برای پرسشنامه مهارت های ارتباطی 0/92 و برای پرسشنامه بهبود روابط انسانی 0/89 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (فراوانی ، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون گلموگروف – اسمیرنوف ، همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری) استفاده شده است. یافته ها نشان داد که بین مهارت های ارتباطی مدیران و ابعاد آن با بهبود روابط انسانی سازمان های دولتی شهرستان شوشتر رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که در حدود 0/57 از واریانس بهبود روابط انسانی سازمان ها توسط متغیرهای متغیرهای پیش بین (مهارت های ارتباطی) قابل تبیین می باشد و مهارت شنود مدیران بهترین پیش بینی کننده ی بهبود روابط انسانی سازمان ها می باشد.

Keywords:

مهارت های ارتباطی , بهبود روابط انسانی , مدیران , سازمان های دولتی.