گذار از جرم شناسی صلح ساز به سیاست جنایی صلح مدار

این مقاله، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، تلاش بر معرفی جرم شناسی صلح ساز و امکان کاربردی شدن آن در سیاست جنایی را دارد. جرم شناسان صلح ساز، علت جرم را رنجی می دانند که انسان معاصر، تجربه می کند و تنها راه پایان دادن به این رنج، استقرار صلح در ذهن انسانها است. این رهیافت تاکید دارد، خشونت به صلح نینجامیده و در فرض مردود کارآیی، در تعارض با ضرورت اتخاذ وسایل صلح آمیز قرار می گیرد. در نتیجه، با بازنمایی عدالت به مثابه صلح، مجموعه ای از دگردیسیها را در بستر جرم شناسی صلح ساز مطرح می نماید که محدود به پاسخ گذاری و پاسخ دهی نسبت به پدیده مجرمانه، نمی گردد و مقابله موثر با وقوع جرم را در گروی تکوین سیاست جنایی صلح مدار و خشونت زدایی از تمامی ابعاد سیاست جنایی قلمداد می نماید. نتایج این پژوهش نشان می دهد، هز چند آموزه های جرم شناسی صلح ساز در حوزه سیاست جنایی و حتی نظام عدالت کیفری، معدود و ایده آل تبیین شده است، ولی این رهیافت، در پرتوی پیوند خویش با وسعت گفتمان صلح و در بستر آینده پژوهی، قابلیت تکوین در بستر سیاست جنایی صلح مدار را دارد.

Keywords:

جرم شناسی صلح ساز , صلح , عشق , عدالت اجتماعی