هویج ایرانی (زردک) گیاه داروئی فراموش شده

میوه ها و سبزی ها یکی از مهم ترین غذاهای بشر محسوب می شوند که نقش مهمی در رژیم غذایی اکثر مردم در مناطق گرمسیری جهان دارند. هویج ایرانی یکی از گیاهان داروئی و سبزی های بومی نواحی گرم و خشک بیابانی ایران محسوب می شود که تا چند دهه گذشته در اکثر نقاط ایران کشت می شده است، لیکن در نیم قرن اخیر به علت ورود هویج های اصلاح شده (هویج فرنگی)، زراعت زردک کمتر مورد توجه قرار گرفت. بنابراین خاستگاه اولیه زردک فلات ایران، افغانستان و آسیای صغیر ذکر شده است. در این مقاله تلاش می گردد با توجه به اهمیت خاستگاه اصلی هویج زرد ایرانی، ضمن بیان ویژگی های منحصربفرد این گیاه داروئی فراموش شده، به نحوه زراعت آن در اراضی کشاورزی مزارع آران و بیدگل اشاره شود. با مراجعه به مزارع کشت زردک طی بازه زمانی سال های 1395تا 1396، ضمن یادداشت برداری از تقویم حیاتی این گیاه، مراحل کاشت، داشت و برداشت محصول این گیاه در مزارع آران و بیدگل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، هویج ایرانی به عنوان یک گیاه داروئی بومی، نه تنها سازگار به اقلیم گرم و خشک بیابانی می باشد، افزون براین توانائی استقرار در اراضی زراعی با خاک های شور را نیز دارد.

Keywords:

زردک , هویج , گیاهان فراموش شده , گیاه داروئی