جداسازی و مطالعه باکتریهای بومی خاک برای "زیست پالایی" آلودگیهای نفتی (مطالعه موردی: خاکهای آلوده جنوب پالایشگاه تهران)

رشد روزافزون جمعیت و به دنبال آن توسعه پالایشگاهها و صنایع پتروشیمی، فعالیتهای رو به افزایش حفاری چاههای نفت و گاز از یک سو، و عدم رعایت الزامات زیست محیطی از سوی دیگر، سبب شده است تا در چند دهه اخیر مقادیر هنگفتی از آلاینده های هیدروکربنی وارد محیط زیست شوند. در کشور خودمان، به علت استفاده روزافزون از سوختهای فسیلی که در نهایت موجب احداث پالایشگاهها و حفاری چاهها می شود، افزایش مشکلات آلودگی خاکهای اطراف این مناطق را داریم که از یک سو به لحاظ آلودگیهای زیست محیطی و انتقال این هیدروکربنهای نفتی به آبهای زیرزمینی حائز اهمیت است و از سوی دیگر پتانسیل بالفعل این خاکها را برای استفاده های بهینه در زمینه کشاورزی و تولید محصول، بسیار کاهش می دهد. پاکسازی محیط از آلاینده های نفتی بسیار پر هزینه و وقت گیر است و روشهای به کار گرفته شده برای اصلاح این خاکها، نوعا ناکارآمد است. دراین میان، به نظر می رسد که "زیست پالایی" یا به عبارتی حذف بیولوژیک آلاینده ها یکی از روشهای موثرتر و اطمینان بخش تر نسبت به سایر فناوریهای پاکسازی است. "زیست پالایی" روشی است که از توانایی ارگانیسم های زنده جهت افزایش میزان و سرعت تخریب آلاینده ها استفاده می کند و یک ابزار مهم جهت کاهش آلودگیهای محیط زیست می باشد. ( ۱و ۴) اخیرًا روشهای جدیدی برای اصلاح باکتریایی خاکهای آلوده حاصل شده است که شامل تلقیح خاکها با باکتریهای تجزیه کننده مواد نفتی است که از همان محل های آلوده نفتی جداسازی و خالص سازی شده اند. لذا هدف از این تحقیق، جدا سازی چند گونه برتر از باکتریهای تجزیه کننده مواد نفتی از خاکهای آلوده نفتی و خالص سازی آنها و در نهایت، بررسی کار آیی آنها به منظور کاهش میزان هیدروکربنهای نفتی خاک(TPH: Total Petroleum Hydrocarbon)است. مطالعه موردی این تحقیق، خاکهای آلوده جنوب پالایشگاه تهران می باشد. در این تحقیق به علت نرخ تولید و مصرف بالای گازوئیل در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر، این برش نفتی به عنوان آلاینده اصلی انتخاب گردید.