سبک شناسی محسنات بدیعی در سور عتاق

با نگاهی گذرا به پژوهش های نقد آثار ادبی، به جایگاه مهم سبک شناسی در این تحقیقات پی برده میشود، در سبک شناسی اعمال ادبی صرف نظر از شکل لغوی آنها به زیبایی شناسی و ارزش فنی موجود در آنهاتوجه می شود، چرا که نخستین ارزش ادب به عنوان هنر کلامی در شیوه بیان آن در رابطه با مضمون خاص نهفتهاست. قرآن کریم به عنوان کتاب آسمانی اثر ادبی ممتازی است که خداوند به بشریت ارزانی داشته است، تفسیرآن بدون درک وتعمق در سبک ویژه آن ناممکن خواهد بود. یکی از شیوه هایی که قرآن کریم در بیان فکر و ایدهاز آن بهره جسته است بلاغت متمایز و والای آن می باشد. بلاغتی که گاهی اعجاز قرآن کریم را در این خصیصهمنحصر دانسته اند. با عنایت به این که بلاغت به سه شاخه معانی، بیان و بدیع تقسیم می شود در این مقاله بهسبک شناسی محسنات بدیعی به کار رفته در سور عتاق (سوره هایی که در آغاز نزول نزول وحی در مکه نازلشده و به پیامبر تعلیم داده شدند و بعد سوره های دیگر به آن ها اضافه شد سور عتاق یا سور تلادی میگویند که شامل پنج سوره: اسراء، کهف، مریم، طه و انبیاء می باشد.) از قبیل: طباق، مقابله،توریه ، جمع، تفریقپرداخته می شود، آنگاه کارکرد های فنی آن در این سور مبارکه مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.

Keywords:

سبک شناسی , سور عتاق , محسنات معنوی , محسنات لفظی , بدیع , کارکرد فنی