نقش ناگویی خلقی در گرایش به اعتیاد دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر بیرجند

پژوهش حاضر که باهدف بررسی نقش ناگویی خلقی در گرایش به اعتیاد دانش آموزان دوره دوم متوسطهشهر بیرجند انجام گرفت، ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی و ازنظر ماهیتداده ها کمی می باشد. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه و نمونه پژوهش که به صورتچندمرحله ای (طبقه ای- خوشه ای) انتخاب شدند، 102 دانش آموز پسر و 98 دانش آموز دختر بودند. برایتجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی در محیط نرم افزاری spss نسخه 18 بهره برده شد. ابزارپژوهش دو پرسشنامه استاندارد ناگویی خلقی و گرایش به اعتیاد بود. نتایج نشان داد که با توجه به میانگیندر نظر گرفته شده فرضی برای جامعه، میانگین نمونه پژوهش برای متغیر ناگویی خلقی و گرایش به اعتیاددر حد مطلوب می باشد. همچنین به منظور بررسی تفاوت ناگویی خلقی دانش آموزان برحسب جنسیت ازآزمون تی دوگروهی استفاده گردید. یافته ها نشان داد که ناگویی خلقی و گرایش به اعتیاد در دانش آموزانبرحسب جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد. یافته های مرتبط باهدف سوم پژوهش نیز نشان داد کهضریب همبستگی ناگویی خلقی با گرایش به اعتیاد دانش آموزان معنادار بوده و بین این دو متغیر ارتباطمستقیم و معناداری وجود دارد.

Keywords:

ناگویی خلقی , گرایش به اعتیاد , دانشآموزان دوره دوم متوسطه