تاثیر تنش خشکی بر مراحل فنولوژیکی ژنوتیپ های گردو

یکی از مشکلات عمده در کشت و پرورش درختان میوه از جمله درختان گردو، خسارت ناشی از سرمای بهاره است. الگوی مشترک بین چند تنش محیطی از دست دادن آب است و فرایند ازدست دادن آب و تنش هایی که از آن ناشی می شود برای تنش آبی و یخ زدن بین سلولی مشابه است. با هدف القای مقاومت به سرما از طریق کاهش آبیاری، این پروژه با استفاده از نهال های 5-4 ساله در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار و چهار تیمار آبیاری (شاهد و قطع یک نوبت آبیاری در سه زمان مختلف اواسط تیر، مرداد و شهریور ماه) در سالهای 1382- 1379 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی انجام شد. صفاتی همچون تغییرات اسید آمینه پرولین، زمان برگدهی، میانگین رشد شاخه، درصد خسارت سرمای بهاره و عملکرد میوه بررسی شدند. نتایج نشان داد که قطع آبیاری در تیر (T1 ) و مرداد (T2) موجب افزایش اسید آمینه پرولین و اختلاف معنی دار با سایر تیمارها می شود در حالیکه تیمار قطع جریان آبیاری در شهریور ماه (T3 ) با وجود افزایش نسبی پرولین، نسبت به سایر تیمارها اختلاف معنی دار نداشت. بررسی درصد خسارت سرمای بهاره در سالهای 80 و 82 نشان داد که با وجود بالاتر بودن درصد خسارت در تیمار T1 ، نسبت به سایر تیمارها اختلاف معنی دار وجود ندارد اما بررسی عملکرد میوه نشان داد که بین تیمار T1 و سایر تیمارها اختلاف معنی دار وجود دارد. بیشترین عملکرد مربوط به شاهد و کمترین آن مربوط به T1 می باشد.واژه های کلیدی: القا تحمل به یخ زدگی، خسارت سرمای بهاره، پرولین، قطع آبیاری، عملکرد