ارایه الگوی مناسب پرورش بره های شیرخوار بر عملکرد تولیدی در گله های عشایری استان اردبیل

هدف از این آزمایش ارزیابی اقتصادی مصرف جیره های کمکی در مرحله شیرخوارگی بره نژاد مغانی بر عملکرد تولید آن ها در شرایط مرتع بود. تعداد 90 راس بره نر و ماده یک ماهه از یک گله عشایری انتخاب گردید و به مدت 90 روز در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار (10 راسبره در هر تکرار) مورد آزمایش قرار گرفتند.سه تیمار شامل،1- پرورش به روش سنتی(تغذیه با شیر مادر و علوفه مرتع) به عنوان تیمار شاهد؛2- تغذیه با بلغور جو به میزان 266 گرم به ازای هر راس در روز علاوه بر شیر مادر و تغذیه از مرتع (تیمار بلغور جو)؛3-تغذیه با کنسانتره به میزان 311 گرم به ازای هر راس در روز علاوه بر شیر مادر و تغذیه از مرتع (تیمار کنسانتره) بودند. دوره عادت پذیری، 14 روز در نظر گرفته شد. بره ها در شروع آزمایش وبا فواصل 14 روزه، قبل از خوراک دهی نوبت صبح، توزین شدند. شیر مازاد بر مصرف بره ها و نمره وضیعت بدنی میش هایزایمان کرده به طور ماهانه اندازه گیری و ثبتگردید. میانگین وزن زنده پایان دوره در بره های تیمار کنسانتره، بلغور جو و تیمار شاهد به ترتیب 9/27، 8/23 و 8/21 کیلوگرم بود و با یکدیگر تفاوت معنی دار داشتند (05/0 P<). بیش ترین میزان افزایش وزن کل دوره، نمره وضیعت بدنی میش ها و شیر تولیدی میش مادر در تیمار کنسانتره به ترتیب 0/16کیلوگرم، 8/3 و 438 گرم و کم ترین آن ها در تیمار شاهد به ترتیب 04/9 کیلوگرم،3/3 و 366 گرم، مشاهده شد (05/0 P<). به طور کلی، از نظر اقتصادی استفاده از کنسانتره در تغذیه بره های شیرخوار در مقایسه با روش سنتی، باعث افزایش 52 هزار تومان سود خالص دامدار به ازا هر راس گوسفند در گله مورد مطالعه شد. کلمات کلیدی: بره، روش پرورش، عملکرد، عشایر، کنسانتره